'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 354]

Het ses-en-vijftighste Liedt, Goe dat alle dinghen als in een Balance hanghen, de vreughde en het kruys, in alle staten teghen malkander weghende.

Voys: Schoonste Nymphe in het Wout.

Akke dinghen zijn bykans // in balans,
Rijck of arm, hoogh’, of laghe,
‘t Sy ghetrout, of onghetrout // hoe men ‘t hout,
‘t Heeft zijn voordeel, en zijn plaghe.

Is den Mensche hier alleen // in ghebeen,

Kan hy God te meer aenkleven.
Hy is onbesorcht en vry // doch moet hy,
Hem tot onghemack begheven.

[p. 355]

 

Is den Mensche hier ghetrout // dickwils rout,

 

Hem het kruys van d’Houw’lijcks saecken,

 

Doch hy, en zijn wederpaer // konnen haer,

 

Somtijds wederom vermaecken.

 

Is hy hier wat arm van goedt // dickwils moet,

 

Sijn natuer haer wille derven,

 

Doch gheen vreese heeft hy dies // voor verlies,

 

Van zijn gelden Huys of erven.

 

Is hy rijck en wel ghestelt // door het gelt,

 

Kan hy somtijds will’ ghenieten,

 

Maer de sorgh en kommer weer // druckt hem neer,

 

‘t Doet zijn leven hier verdrieten.

 

Is hy Heer, soo is hy Slaef // van zijn haef,

 

En het menichvuldich schicken,

 

Maecken zijn staet alsoo slecht // als den Knecht,

 

Die hem somtijds mach verquicken.

 

Even veel is hy gheplaeght // die hier draeght,

 

Zant of Gout ghelijck van wichte,

[p. 356]

 

‘t Is hier dick hoe grooter huys // hoe meer kruys:

 

Salomonhad dit ghesichte.

 

Die gheluckigh acht den Prins // weet geensins

 

Hoe zwaer dat hem is de Kroone,

 

‘t Sweert hangt boven aen den draet // vroeg en laet,

 

Dionisius sal ‘t toonen.

 

Die in ‘t kleyntjen is ghewent // gheen ellent

 

Sijn hem d’ongheachte dinghen:

 

Veel meer arm’ als rijcke Lien // sult ghy sien

 

Datse konnen vroylijck singhen.

 

Wie dat hier gheluckigh leeft // ’t selve heeft

 

Den Apostel wel beschreven:

 

‘t Is (seydt hy) een groot ghewin // vreedsaem in

 

Kleyn bewint gherust te leven.

 

Daerom, O onwijse mensch // doet gheen wensch

 

In natuerlijcke saecken,

 

Steld u selven in Godts wil // houd u stil,

 

Hy sal alle dingh wel maecken.

[p. 357]

 

Let eens wel op u ghemoedt // ’t staet soo soet,

 

Als ghy ‘t niet en maeckt onrustigh;

 

Als ghy God in ‘t herte mint // ghy bevint

 

Datter niet en is soo lustigh.

 

Wellust, eere, rijckdom, schat // wat is dat,

 

‘t Gheeft u doch gheen baet van binnen,

 

‘t Sal u dienen meer tot strijdt // dan profijt,

 

Buyten God is niet te winnen.

Daer zijn altijdt twee tegen twee, en een teghen eenen, Syr. 43. 11. Ick merck dattet den eenen gaer ghelijck den anderen, Eccles. 2. 14.