'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 350]

Het vijf-en-vijgtighste Liedt, Van den Maechdelijcken Staet

Op de wijse: Tobias tot sterven gheneghen.

Aen u o Maeghden moet ick schryven,
Die nu met Godt moet eenigh blyven,
En heel // gheen deel
En hebt ghekreghen // nae u gheleghen.

‘t Gheluck dat u hier door is gheven,

Is voor u noch verborghen bleven,
Gheen oor // het spoor,
Van dese gronden // en heeft ghevonden.

‘t Is waer als ghy het vleys soud vraghen,

[p. 351]

 

‘t Sou reden vinden om te klaghen,

 

Mids dat // den schat,

 

Hem is verborghen, van het niet sorghen,

 

Het overleyd des houw’lijcks weelden,

 

Maer het en laet hem niet in-beelden,

 

Den last // die vast,

 

Beneffens desen // komt opgheresen.

 

Ist houw’lijck beter dan Godts minne,

 

Soo was hy wel berooft van sinne,

 

Die ‘t niet // en riet,

 

Noch nae zijn oordeel, en sach ‘t voor voordeel.

 

Hadd’ hy ghevoelt gheen beter smaecken,

 

Als in des houwelijcks vermaecken,

 

Hy sou // de trouw,

 

Hebben gheraeden // nu acht hy ‘t schaeden.

 

Och hoe veel soeter is de wysheyd,

 

Daer ‘t herte vrolijck leeft in blyheyd,

 

Gheen quel // noch Hel,

[p. 352]

 

Door yemants tooren // heeft hy te hooren.

 

Ghehindert is seer licht den vrede,

 

Door d’alderminst’ oneenichede,

 

Gheen huys // ’t heeft kruys,

 

Onder malkander // door ‘t een of ‘t ander.

 

Nochtans ‘t is soet en wel te wenschen,

 

‘t Gheselschap van ghelijcke Menschen,

 

Maer dit // besit

 

Hy nae zijn wille // die Godt dient stille.

 

Hy is niet eenigh noch verlaten,

 

Die Gods gheselschap heeft te baten,

 

En al // ’t ghetal,

 

Der lieve vromen // die tot hem komen.

 

Hy kan met dese vrolijck wesen,

 

Door mediteeren, singhen, lesen,

 

‘t Ghebedt // daer met

 

Kan hy beheeren // al zijn begeeren.

 

Wy willen ‘t houw’lijck niet versmaden,

[p. 353]

 

Maer houdent voor grooter ghenaden,

 

Als d’Maeght // haer draeght,

 

Eensaem en sedigh // in ‘t herte vredigh.

 

Ghy hebt u Bruydegom van binnen,

 

Wanneer ghy ‘t maer en kond versinnen,

 

Wellust // en rust,

 

En soet vermaecken // onder u daecken.

 

Als ghy de deur van ‘t hert wilt sluyten,

 

Soo blijfter alle onrust buyten,

 

Den Gheest // houd Feest,

 

Wel die dit vaten // tot haerder baten.

1. Corinth. 7. 38.

Die trout doet wel, die niet en trout, doet beter.