'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 244]
| |
Op de wijse: Wel hem die in Gods vreese staet.De Ziel staend in haer middel-punt,
En in de cracht die Godt haer gunt,
En laet haer niet beweghen
Van ‘t gheen haer komt bejeghen.
Wat stormen datmen op haer doet,
De edel deughde van ootmoedt
Daer meed’ kan sy verdraghen
Alle ‘s vyandts aenslaghen.
De Goetheyt Gods haer soo omringht
| |
[pagina 245]
| |
Dat sy van vreughden lieff’lijck singht
In hare vaste Mueren,
Hoe wel sy schijnt te trueren.
Sy treurt in haer uytwendigh deel,
Maer s’is vol blijschap al gheheel
Daer sy is in ghesoncken,
En van Godts Liefde droncken:
Haer leven met Christo ghewis,
Gheheel in Godt verborghen is,
Niemand en kanse vinden
Dan haer ghelijck-ghesinden.
‘t Vernuft dat souse gheerne sien,
Maer het en kan gheensins gheschien,
‘t Vernuft en kan niet smaecken
Haer gheestelijck vermaecken.
‘t Vernuft dat meynt het kentse wel,
En acht haer doen voor ydel spel,
Het oordeelt nae den ooghen:
| |
[pagina 246]
| |
En daer door ist bedroghen.
Als sy haer ter natueren wendt,
Soo wordt sy donckerlijck bekent,
Al door ghelijckenissen
Kan men haer wesen gissen.
Want die daer buyten zijn ghekeert,
Werden alleen hier door gheleert,
Op dat sy by ghelijcke
Moghen verstaen Godts Rijcke.
Tusschen ‘t gheen in ‘t vernufte leydt,
En ‘t wesen self, is onderscheydt;
‘t Vernuft dat siet op meenigh:
‘t Wesen bestaet in ‘t Eenigh.
Tijdt, plaets, persoon, ‘t vernuft aensiet,
‘t Ontfanght hier uyt vreught, of verdriet,
Het acht hem selfs behendigh:
En daerom ist ellendigh.
De Ziel in ‘t Godd’lijck wesen soet,
| |
[pagina 247]
| |
Die heeft een eenigh eeuwigh goedt,
Sy heeft haer selfs verlooren
In een oneyndigh smooren.
Niemandt sy nae het vleys en acht,
Oock Christum niet, want al haer kracht
Is in den Gheest verzwonden.
En daer werdt sy ghevonden.
|
|