'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het acht-en-dertighste Liedt,

Op de wijse: O domme Ieught, &c.

Myn Vriendt, ghy die in uwe hert en sin
Besloten draeght Gods lieve soete min:

[p. 239]

 

Blyschap en troost sal u altijdt om-vaen,

 

Vruchtbaer, vruchtbaer,

 

Vruchtbaer sal u ghemoedt altijdt bestaen.

 

Waer liefde Gods heeft wooning inde mens,

 

Daer gaetet al nae Godes wil en wens,

 

En daer en is gheen sterven nimmermeer:

 

Soo reyn, soo reyn,

 

Soo reyn is de natuer van onsen Heer.

 

Waer mensch heeft deel in d’eerst verrijsenis,

 

Daer gaet hy vast, altijd in God ghewis,

 

Lieff’lijck getroost, en van smerten bevrijdt

 

Is hy, is hy,

 

Is hy, door onsen Heer ghebenedijdt.

 

Hy hangt noch kleeft aen geenig creatuer,

 

Maer draegt in hem hetwesen Christi puer:

 

Aenschouwet claer, Gods lieffelick aenschijn

 

Daer by, daer by,

 

Daer by is alle aerdtsche vreughde pijn.

[p. 240]

 

Wy zijn hier in het Lichaem los en vry,

 

Nochtans soo ist, en blijft ons altijdt by,

 

Soo langh tot ons den Heer daer van verscheydt,

 

Als hy’t, als hy’t,

 

Als hy’t besloten heeft door zijn wijsheydt.

 

Want onse Lichaem dat moet oock vergaen,

 

Eer dattet kan d’eeuwighe rust ontfaen;

 

Eer dattet kan van smerten zijn bevrijdt,

 

Ghelijck, ghelijck,

 

Ghelijck als hy, salt zijn ghebenedijt.

 

Als het dan sal mede verresen zijn,

 

Dan sal ‘t met ons in ‘t verklaert wesen fijn:

 

Aenschouwen klaer Gods aenschijn bly en soet,

 

Wel hem, wel hem,

 

Wel hem die hier des Heeren wille doet.