'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het vier-en-dertighste Liedt, Een Geestelijck Minne-Lied,

Op de wijse: O ghy Nymphe hoogh vermaert

’T is om u schoon jonghe Spruyt
Dat ick soo treurigh gae:
Lief gaet eens u selven uyt,
En speurt mijn Liefd eens nae.
Staet doch op // nu ick klop,

[p. 217]

 

Want ick hebb’ hier langh ghestaen

 

Voor u deur // komt eens veur,

 

Laet my niet mistroostigh gaen:

 

Wederkoren Kint // kent die u besint,

 

En soo vyerigh mint.

 

Roep ick luyd, sy hoordt doch niet,

 

Noch ‘t kloppen met ‘s Gheests Ringh,

 

Is dit niet een groot verdriet,

 

Is ‘t niet een droevigh dingh

 

Niet een uer // of ick truer,

 

Och wat is ‘t een zware pijn?

 

‘t Is te langh // ’t valt te bangh,

 

Sal ‘t niet haest een eynde zijn?

 

Lief bedenckt mijn min // en wie dat ick bin

 

Ay laet mijn eens in.

 

Yder een mint sijn gheslacht,

 

En wie hem best ghevalt:

 

Ick hebb’ gheen soo hoogh gheacht

[p. 218]

 

Als u ‘t’ Beeldts ghestalt:

 

Al ‘t’ lust // wort gheblust,

 

Soo ghy my in ‘t hert in-laet:

 

Waer ‘t’ rust // u bewust,

 

En ‘t’ schat, en Conincks staet:

 

Gheen van ‘s werelds Goon,

 

Soud’ voor u persoon

 

Duncken ‘t minste loon.

 

Nu dan op ‘t’ liefste Lief,

 

Gheeft u Lief eens ghehoor:

 

Ben ick niet u Minne-brief

 

En al het Minne-spoor,

 

Al de deucht // die verheucht,

 

Die u ziel soo gaern sach,

 

Al de vreucht // al ‘t gheneucht

 

Dat u hert bevaten mach:

 

Waerom mijn versmaedt?

 

Waerom mijn ghehaet,

[p. 219]

 

Tot u eyghen schaed.

 

Trotst niet met u ydel goedt,

 

Dat soo subijt vergaet:

 

‘t Is gheen goedt dat smert aendoet,

 

Veel min gheen Ziel verzaedt.

 

Neemt u Lief // tot gherief,

 

Want ghy bent my lief en waerdt,

 

Kiest u vriendt // die u mient,

 

Die doch al u vreughde baert:

 

Dat ick ‘t daer toe brocht

 

Ghy waert niet bekocht,

 

‘t Waer oock dat ick socht.

 

In u fleur schepp’ ick ‘t’ moet,

 

Dit baert ‘t’ minnen-brandt,

 

‘t Bloeysems Ieught dat is ons soet,

 

Dit’s in ons hert gheplant:

 

Neemt ‘t’ trou // schoon Ionckvrou

 

Nu de Sonn’ op ‘t schoonste schijnt,

[p. 220]

 

‘t Is nu tijdt // dat gh’u quijt

 

Eer u schoonheyt heel verdwijnt

 

Gheeft ‘t’ hert en mondt

 

Tot een vast verbondt,

 

‘t Is u beste stondt.

 

Een, ‘t’ Lief, is mijnen naem,

 

‘t Is weerdigh nae ghedacht,

 

Niemant is ‘t Een aenghenaem,

 

Dan Een die ‘t Een betracht:

 

Soeckt dit Een, anders gheen,

 

Laet meer spelen in u hert,

 

Al het meer // quelt te seer,

 

En het maeckt gheduerigh smert,

 

Leunt u op myn Staf,

 

Snijt al ‘t ander af

 

Dat noyt rust en gaf.

 

Niemandt is met ‘t’ te vreen,

 

Schoon ick de schoonste ben,

[p. 221]

 

‘t Onverstandt stoot my daer heen,

 

Wie ist die my doch ken?

 

Maer ‘t’ Bruydt // druckt ghy uyt

 

Dat ick in u herte leef,

 

Dan sult ghy // vrolijck bly

 

Krijghen dat ick eeuwigh geef,

 

Mijn schoon bloosend root

 

Kust in mijnen schoot,

 

Daer u weeld uyt vloot.

 

Isser yets dat u ontbreeckt,

 

Klaeght niemant meer als my,

 

Let op ‘t geen myn Woort in spreeckt

 

Ick bent, die u bevry.

 

Siet niet om // nae rijckdom,

 

Noch nae eer, of staet, of pracht,

 

Noch nae ‘t vleysch // dat syn eysch

 

Soeckt nae moy, en soet, en sacht:

 

Maer u liefste Heer,

[p. 222]

 

Laet hem zijn u eer,

 

En al u begheer.

 

Als ghy oock u Godsdienst pleeght

 

Gaet deftigh in ‘t’ Choor:

 

Siet wat Gheest dat u beweeght,

 

Leent my alleen u Oor:

 

Al ‘t’ Wet // is gheset

 

In de Liefde, die Godt is:

 

Lieft dan Godt // dit’s ‘t Ghebodt,

 

En uws Godts ghelijckenis,

 

Biedt u in gheduldt,

 

Quijt al onse schuldt:

 

Dan ist al vervult.

 

Nymphe schoon uyt ‘s Hemels stam

 

‘k Versoeck aen u een beed?

 

Kent dien, die u trouw aen nam,

 

En u dees eer aen deed’:

 

‘t Is het Lam // dayyer quam,

[p. 223]

 

Die al ‘s werelds sonden droegh,

 

Met zijn bloedt // u ghevoedt,

 

Doen men hem aen ‘t Cruyce sloegh:

 

Met ootmoedigheydt

 

Al u zond beschreyt,

 

En zijn Lof verbreydt.

 

Singht dit Minne-liedt in danck,

 

Doch in, en nae den Gheest:

 

Voor God geld gheen Keelen-zanck,

 

Is ‘t hert niet reyn gheweest;

 

‘t Minne-Liedt // is ‘t bediedt,

 

‘t Is Gods soete minne-strael,

 

Wat verdriet // u gheschiedt,

 

Denckt ‘t komt uyt de minne-schael:

 

Of u vreught ghenaeckt;

 

Of u lyden raeckt,

 

Als ‘t maer soet en smaeckt.