'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Stemme: Lieve Dochters vol van jeuchden.Ghy die wilt een Christen wesen,
Of u al soodanich waent,
Spiegelt u in Liefds ghedaent,
| |
[pagina 157]
| |
Ondersoeckt en proeft dy desen,
Of g’in u vind sulcken beelt,
Of ghy liefdes vruchten teelt.
Wilt met errenst wel betrachten,
Of ghy oock het quade haet,
Of ghy oock de sonde laet,
Heeft het quaed in u noch krachten,
Is de sond’ in u niet dood,
Soo zijt ghy van Liefde blood,
Die Godt mint, die sal oock mijden,
Al wat Gode teghen is,
Maer nu is door al ghewis,
Godt en mach het quaed niet lyden,
Wie dan Godt lieft inder daed,
Oock noodwendigh mijd het quaed.
Die de Weereld noch beminnen,
Daer de pracht, en prael, noch leeft,
Daer het vlees zijn wil noch heeft,
| |
[pagina 158]
| |
Daer is ’s vaders Liefd’ niet binnen,
Daer de Liefde Godes spruyt,
Daer gaet ’s Werelds Liefde uyt.
Wilt noch vry wat verder treden,
Want al die beminnen God,
Die houden oock zijn ghebod,
Dit is Christi eyghen reden,
Die gehoorsaem zijn syn stem,
Die sijnt die oock lieven hem.
God die heeft een wel behaghen,
Aen ware ghehoorsaemheyd,
Hier door word zijn eer verbreyd,
Die God Liefd’, sal sorge draghen,
Dat tot eer, en vreughde dient,
Van synen gheliefden Vrient,
’s Hemels God, die word verbolgen,
Door ‘t verbreecken van zijn Wet,
Datmen op zijn wil niet let,
| |
[pagina 159]
| |
Die God lieft, sal oock niet volghen,
Waer door dy d’ongunste vreest,
Van dien, die hy lieft op ‘t meest.
Daer Gods Liefde schuylt in ‘t herte,
Daer staet Wet, en straffe stil,
Willich doetmen ’s Heeren wil,
Die uyt dwanck yet doet voelt smerte,
Die ‘t uyt lust, en Liefde doet,
Die valt zijn werck licht en soet.
Ware Liefd’, en kan niet bepynsen,
’s Minnaers Ziel, sy stadich weckt,
En tot zijn gheliefde treckt,
Daer zijn doorgaens de ghepeynsen,
Die van aerdsche lusten moe,
Stijghen naer den Hemel toe.
Smorgens in het eerst ontwaken,
Hemel vreught die Ziel bestraelt,
Sijn gheliefd’ in ‘t herte daelt,
| |
[pagina 160]
| |
Godt leydt boven alle saecken,
Hier en klemt, gheen lust, noch vreught,
In God, Ziel, en Geest verheucht.
Maer die doorgaens en ghestadich,
God niet vind in zijn ghemoet,
Of soo diep in d’Aerde vroet,
Dat des Hemels God weldadich,
Selden beurt, of tijd bekomt,
Hy vergeefs van Liefde romt.
Die God boven al verkiesen,
Die door Liefd’, in ‘t herte vat,
Godt voor synen besten schat,
‘t Is al kleyn wat s’hier verliesen,
‘t Word schier nau, of niet betruert,
Door het goed dat eeuwigh duert.
Door het goed dat eeuwigh blyven,
Eeuwivj, eeuwich, blyven sal,
Daer noch ramp, noch gheen gheval.
| |
[pagina 161]
| |
Eenich macht op kan bedryven,
‘t Welck dan alderminst bezwijckt,
Alsmen meest verlaten lijckt.
Moet hy ’s weerelts gunste derven,
Godes gunst, en derft hy niet,
Wat voor leed dat hem gheschiet,
In God kan hy troost verwerven,
Soo hem Vrient of Maegh begheeft,
God, zijn besten Vrient die leeft.
Derft hy hier een vluchtich eere,
Achtmen hem voor dwaes en slecht,
Dreyghtmen hem met veel aenvecht,
Hy ooght steeds, op God den Heere,
Door wiens kracht hy niet en schrickt,
God alles ten besten schickt.
|
|