'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 153]
| |
Stemme: Ach ongheluckighe dach.Soo wie met aendacht merckt,
Al wat de Liefde werckt,
Hoe sy van deught, in deught versterckt,
Die krijght met eenen, klaer bescheyt,
Van ware liefds hoedanigheyt.
De Liefde niet en let,
Op een bepaelde Wet,
Of op de straf van Gods gheset,
Maer Liefd’ is selfs, de Wet, en maet,
| |
[pagina 154]
| |
Van aller Christen doen en laet,
Daer Liefde sal ghebien,
Daer moet de vreese vlien,
En alles vrolijck gheschien,
De Liefd’, doet willich wat sy doet,
En Christi jock, dat valt haer soet.
De Liefd’ is vol lanckmoet,
Seer vriendelijck, en goedt,
Sy haeckt nae niemants teghenspoet,
Afgunst, de Liefde weder strijd,
De Liefde, niemand niet benijd.
S’is ongeveynst oprecht,
Meewaerdigh, nedrigh, slecht,
Gheen stoute trotsheyd, aen haer hecht:
Gheen ydel eere sy bejaeght,
Maer eerlijck sy haer selven draeght.
Sy lieft gheen eyghen baet,
Zy denckt gheen arch noch quaet,
| |
[pagina 155]
| |
Noch draeght op Mensch ter Werelt haet,
Door gramschap, word zy niet vervoert,
Noch toornigheyd het hert ontroert.
Sy heeft gheensins gheneucht,
In onrecht, maer in duecht,
En waerheyd, ist die haer verheught,
‘t Sy lief, of leet, ‘t sy soet, of suyr,
Sy draeght, en dult haer avontuyr.
De Liefd’ is sonderlingh,
Sy ghelooft seer gheringh,
De Liefde, hoopt toch alle dingh,
Sy lijd, sy draeght, een yder Mensch,
En ’s naesten heyl, is haren wensch.
Sy troost, die zijn bedroeft,
Sy helpt, die hulp behoeft,
In wel te doen sy niet vertoeft,
Sy doet een ander anders niet,
Dan soo sy wil dat haer gheschiet.
| |
[pagina 156]
| |
Sy wandelt hier op Aerd’,
Maer ooght, ten Hemel waerd’
Tot God, uyt wien sy is ghebaert,
Wt wien sy haren oorspronck heeft,
In wien sy eeuwich, eeuwigh leeft.
|
|