'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Stemme: Saligh is d’ooghe die van binnen.De Liefd in Godt soo hoogh ghepresen,
Die moet van gantscher herten wesen
Wt alle kracht, sin, en ghemoedt,
Ons hert en moghen wy niet klieven,
Om stuckwijs Godt hier te lieven,
En ’s werelds schoon-schijnende goet.
| |
[pagina 151]
| |
Want dees zijn strydigh met malkand’ren,
Die d’eenen volght, verlaet den and’ren;
Die Gode lieft, de wereld haet;
Die ’s werelds lust en goet verkiesen,
Des Hemels heyl en God verliesen:
Van twee hier een te kiesen staet.
God moetmen boven al beminnen,
Met gantsch over ghegheven sinnen,
Die niet haer selfs en leven meer.
Daer ’s werelds liefd, en lust noch bloeyen,
Daer kan des Vaders liefd niet groeyen,
Want elck is een verscheyden Heer.
Wie yet verkiest hier op der aerden,
Twelck boven God hy houd in waerden:
Die kan niet wesen Christi vriendt.
Lust, leven, vrienden moeten haten,
En alles willigh hier verlaten,
Wanneer God daer meed’ is ghedient.
| |
[pagina 152]
| |
Sijn Ouders mach, jae moetmen eeren,
Doch niet, boven de wil des Heeren,
God moet de liefste zijn altoos,
Noch om ons selfs, noch om ons Ouders,
Mach Christi Iock, van onse schouders
Geschoven worden, achteloos.
Die om een ander te behaghen,
Sich tegen ’s Heeren wille dragen,
Die toonen oock, dat sy noch wat,
Boven God, lieven en begheeren,
Die toonen oock dat sy ontbeeren,
Der liefden kostelijcken schat.
God die heeft, veel gheboon, en Wetten,
Een seker mate willen setten,
God somtijds met een deel ghenoecht,
Hy eyscht niet, altijd all’ ons goeden,
Maer hy begeerd, dat ons gemoeden,
Hem gantschlijck werden toe-ghevoecht.
|
|