'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 130]

Het twee-en-twintighste Liedt.

Stemme: Fortuyn eylaes bedroeft.

Al t’aerts gewaende goet, daer ’s werelts boogt
Waer op elck meest betrout, waer na elckx yver pooght
En zalight niemand niet: ‘t volkomen ware goedt
Bestaet alleen in ‘t vry en onsichtbaer ghemoedt.

Of ghy in staet uyt munt, en volcken wijd beheert,

Dat yder u ontsiet, dat elck u vreest en eert,
En treedt veel Vorsten preuts, en prat, als met de voet:
Een slaef ghy blijft, zijt ghy gheen Heer van dijn ghemoedt.

Of ghy dijn palen vrijdt, en voor gheen inval schroomt,

En dijn vyanden al met vrees en schrick betoomt,
En van dijn overvloedt u lusten vredigh boet:
‘t Is niet, soo ghy ontbeert de ruste van ‘t ghemoedt.

Of ghy veel Lants, en zants besit, als eyghendom,

En dijne waren scheept, en voert de wereld om:

[p. 131]

 

Of ghy van kostel Gout dijn Koffers bersten doet,

 

Ghy arrem zijt soo ghy niet rijck zijt van ghemoedt.

 

Of ghy ten Hemelvaert met dijn Paleysen stijght,

 

En dat de Son by-nae een schaemroot wesen krijght,

 

Van salen, pronck, en glans: in grousaem plaets ghy moet

 

Indien ghy niet besit een suyver klaer ghemoedt.

 

Of ghy des sonds levrey tot prael, en pracht ghebruyckt,

 

En ‘t nietigh wormen aes soo weyts en vreemt op smuyckt,

 

En bralt, en bromt, verweent in opgheblasen stoet:

 

‘t Is ydel, soo ghy ijl en naeckt zijt van ghemoedt.

 

Of schoon al d’aerdtsche weeld die ghy verbeelden kond,

 

En al des werelds vreught u veyl en open stondt;

 

Of dert’le lusten geyl dy streelen sacht en soet:

 

Wat batet, soo ghy derft de vreughde van ‘t ghemoedt.

 

En of de schoonheyd selfs in dy scheen uytghebeeldt,

 

En dat noch quael noch ramp dy vroeghe rimpels teeldt:

 

Maer waert tot al dees lust, met krachten opghevoedt:

 

Ick speur gheen heyl, zijt ghy niet heylsaem van ghemoedt.

[p. 132]

 

Wat baet of dijn vernuft soo destigh openbaert,

 

Dat elck verwondert staet, en maeckt u Naem vermaert,

 

En dat u wijse tongh kan roeren hert en bloedt:

 

Heeft Christi eenvoud’ niet verwonnen dijn ghemoedt.

 

Of door dit schijnend’ goedt ghy al geluckigh schijnt,

 

‘t En is voorwaer maer schijn die schielijc noch verdwijnt:

 

Of gout, of staet, of lof u zaligh keurt en prijst,

 

Wat ist? soo dijn ghemoedt een tegen-vonnis wijst.