'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het thiende Liedt, ‘t Onderscheydt van tweederley (soo wereldtsche, als Goddelijcke) droefheydt.

Stemme: Hoe legh ick hier nu in mijn ellende.

Wel zaligh is het droevigh herte
Dat om zijn sonde treurt, en schreyt,
Dat al de tranen, al de smerte
Steedts om een suyver meyningh dreyt:

[p. 72]

 

Soeckt mensch niet eerst te zijn herboren,

 

De tranen zijn al t’saem verloren.

 

De tranen, rouw, om d’aerdtsche saecken

 

Of dat d’oorsaeck om ‘t tijdlijck is,

 

Dees droefheydt moet den mensch hier staecken,

 

Want ‘t is een aerdtsche duysternis:

 

Sagh mensch den gruwel zijnder sonden,

 

Den rouw om ‘t aerdtsch waer haest verzwonden.

 

‘t Ghewicht der zond wilt dan betrachten

 

Met al u krachten, dagh en nacht,

 

‘t Ghevoel sal haren ander klachten,

 

Daer mensch noyt recht om heeft ghedacht:

 

Dan sal ‘t hert ander tranen gheven,

 

Om al d’onnutten rouw bedreven.

 

Merckt waer uyt Christus tranen vloeyen,

 

‘t Waerom waer niet dan om de zond:

 

Om sulcken saeck moet ‘t water groeyen,

 

Hoordt Davids treuren uyt zijn mondt:

[p. 73]

 

Mijn Bedd’ dat zvvemt in al mijn tranen,

 

Als Godt mijn sond’ my komt vermanen.

 

D’Aerdt kond de sond niet langher draghen,

 

Door ‘t sonds ghewicht, in d’eerste tijdt,

 

Mensch, Vee, end’ al, ‘t wierd gants verslaghen,

 

Denckt dit, als d’aerdtschen rouw bestrijdt:

 

D’aerdt wierd gheklooft, en heeft verslonden

 

‘t Ghewicht der zond, nae Schrifts verkonden.

 

Den Mensch die kan dit seecker proeven,

 

Wanneer de droefheydt hem omvanght:

 

Ist schoon versaeckt, ‘t sal niet bedroeven,

 

‘t Baert smert, of vreugt waer ‘t hert aen hanght:

 

‘t Is wis, ‘t gheen leeft moet sich beweghen,

 

Als ‘t leven komt ‘t contrary teghen.

 

Den Mensch die gaet hem self verraden,

 

Onwetend, met zijn droef ghebaer,

 

Wanneer hy treurt om ’s werelds schaden,

 

Die Godt ontreckt om ’s Ziels ghevaer,

[p. 74]

 

Waer uyt dan blijdschap wordt gheboren,

 

Baert droefheydt als het wordt verloren.

 

De vrucht van d’aertsche rouw, of weelde

 

Komt uyt ’s vleyschs eygen liefde voort:

 

Maer waert dat Gods geeft door mensch teelde,

 

’s Vleys oorsaeck waer seer haest versmoort,

 

Geen vreugd of leet soud ‘t hert verwerven,

 

Dan God te hebben of te derven.

 

’s Vleys droefheyd om de Creatueren

 

Bewijst een mensch geen gheestlijck standt:

 

‘t Is waer, ‘t zijn vruchten der Natueren,

 

Maer Christus wijsts’ al van der handt:

 

Laet d’aertsche dooden ‘t haer begraven,

 

God heeft voor mensch veel beter gaven.

 

O mensch u best wilt niet versmaden,

 

En werpt u selven soo niet wech,

 

Ick meyn u Ziel, dus laet u raden,

 

Hoord eens Gods raedt en overlegh:

[p. 75]

 

Wilt ghy al ‘t u, en u versaecken,

 

Een Bruydt mijns Soons sal ick u maecken.

 

O Ziel sal dan veel anders spreecken,^m

 

^mAls ‘t hert in All’s vernieuwt sal zijn;

 

Dijn hert sal dan met vreughd uytbreecken

 

Van danckbaer douw, der Engh’len wijn:

 

Dan sult ghy Godt noch leeren loven

 

Om dat hy ‘t hinder u quam roven.

 

Treurt dan om ‘t treuren, schreyt om ‘t schreyen

 

Dat hier om ’s vleys wil is gheschiedt:

 

Weent om vreught, die vreught doet scheyen

 

Wanneer de Ziel ’s Gheests soet geniet:

 

‘t Moet hier door tranen al t’saem boeten,

 

Sal God de Ziel met heyl ontmoeten.

 

Een sulcken rouw sal niemand rouwen,

 

Maer al ’s vleys rouw die werckt den doodt:

 

Dits dan u les ghy mans en vrouwen,

 

Stort gheen meer tranen als uyt noodt,

m Een niewe tong gegeven.

m Siet ick maecket al nieuwe.

[p. 76]

 

Een is u noodigh, ‘t meer doet dolen:

 

Een Gheest met Godt, dit’s u bevolen.

 

Iuyght, en speelt, en singht Lofzanghen

 

Den Heer in u vernieuwde Ziel,

 

V tranen van u vochte wanghen

 

Die drooght hy af door ‘t zonds verniel;

 

V Ziel en Gheest sal jubileren,

 

Als Godt u smert in vreught sal keeren.

 

Eert die, die ‘t souden Hantschrift scheurden,

 

Waer deur ghy Sathans eyghen waert:

 

Danckt die, die aen ‘t Cruys voor u treurden,

 

Doen ghy waert van des Duyvels aert;

 

Looft die, die voor u is ghestorven,

 

En u de glory heeft verworven.