'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 26]
| |
Stemme: Haest u mijn schoon Vriendinne.Waeckt op mijn schoon Vriendinne
Aenschouwt u Minnaer die u wenckt:
Beproeft, en smaeckt syn minne,
Aenhoort hem, die steeds op u denckt,
Die voor u ziele nedersinckt,
En toont al syn weldaden,
Een die sijn bloedt soo min’lijck schenckt,
Een die u wil ontladen,
En u in als verzaden.
| |
[pagina 27]
| |
Mijn lief laet ick u leyden
Wt al ‘t ghewiel, t’Woestijn waerts in,
Daer sal ick u bereyden
‘t Bancquet van gheestelijcke Min,
Een spijse nae u zielen sin:
Ick sal u soo vermaken,
Dat ghy sult kennen, dat ick ben
D’oorsprongh van alle saken,
Daer ziel en geest nae haken.
Hier door sult ghy vergeten
Al ‘t gheen wat hier beneden is:
Dan sult ghy niet meer weten
Van ‘t gheen dat hier gheleden is,
Door d’overvloedt uws Konings Dis,
‘t Hert sal hem soo uytbreyden,
Dat ghy sult voelen voor ghewis
Gheen hinder tusschen beyden:
Maer vreughde sonder scheyden.
| |
[pagina 28]
| |
Al u diep ’s Geestes suchten,
V vochte wanghen, nat bedauwt,
’s Gheests suer ghehaerde vruchten,
V druck, en smert, seer menichfout.
V herts ghepers, en groot benout,
Al ‘t droevigh lammenteren,
Heb ick met graey aengheschouwt
Dies sal u niet meer deren,
Noch mijn ’s Gheests troost ontbeeren.
’k Wil u met liefd hier laven,
Mijn Hemels Beeld, mijn Vaders kindt,
Mijn alderbeste gaven,
Die ghy soo vuyrich hebt bemindt,
Die zijn nu in u hert gheprent,
En u uyt Liefd’ gheschoncken,
Den Bandt, die mensch met mijn verbint,
Merckt op mijn minlijck loncken,
En word van Liefde droncken.
| |
[pagina 29]
| |
Mijn Beken van wellusten,
En ’s Geestes eeuwigh Paradijs,
‘t Siels soet ghewoelich rusten,
Van Lofsangh, glory, eer, en prijs,
Een Psalm op een Hemelsch wijs,
Die sult gy’al sien, en hooren,
Voor al ‘t gevoel van ‘t helsch afgrijs,
Dat u oyt quam te voren,
En daer gh’in scheen te smoren.
Siet hier mijn uytverkoren,
Den schat uws Ziels onsterflijckheyd,
Het Zaet of ‘t Godlijck koren,
Van Mensch zijn onbederflijckheyd,
‘t Kruys-koren is niet vergeefs gesaeyt,
Dat tijdlijck moest versterven,
‘t Is voor u in mijn Throon gheleyt,
Nu sult ghy ‘t eeuwigh erven,
Dats ver van eeuwigh derven.
| |
[pagina 30]
| |
‘t Licht sal nu eeuwigh schijnen,
Want al de Wolcken zijn vergaen,
Van zielen-smert en pijnen,
Van twijffel, en van alle waen,
En druck die ‘t Cruys heeft aenghedaen,
De Stadt vol aller goeden,
Voor u die ‘t al hebt uyt ghestaen,
Hier sal ick u in hoeden,
En met mijn selven voeden.
‘t Was noodigh druck, en stryen
Hoe vreemt, en selsaem dat ‘t oock quam,
Hier door kent ghy ‘t vreemt lyen,
Van u Minnaer t’onschuldigh Lam,
Die vreemde sonden op hem nam,
Voor u ghekruyst, ghestorven,
En door den Doodt ten Hemel klam,
Dijn glory soo verworven,
Door ‘t zonden-zaedt bedorven.
|
|