'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het vijfde Liedt, In dit Liedt werdt ghehandelt van de waerdigheydt van de Name Iesus, in wat plaets hy woont: hoe men des werelts ydelheyt moet laten, om hem te vinden.

Nae de wijse van Helena.

In ‘t geest’lijck Bloemen-hof // staet eene Blom gheplant,
Waerdigh om hebben lof // hy staet in ‘t effen Landt,
Te Saron seer playsant // lieflijck en uytghelesen,
Boven all’ schoonheyt: want // ’t is Godes Soon gepresen.

Hy staet in ‘t herte: daer // niet is eenigh onreyn,

Want dese hebben haer // ghekeert tot de Fonteyn

[p. 23]

 

Des levens, daer is pleyn // geen Was-bat meer te vinden,

 

Om ‘t hert te wassen reyn // dan dees eenigh beminden:

 

Desen beminden is // Iesus, ons Borght, en Steen,

 

Volkomen is ghemeen // ons Middelaer eendrachtigh,

 

Die voor ons heeft gebeen, maect ons Gods liefd deelachtig

 

Druckt my spreeckt Christus soet // als een Zegel op ‘t hert

 

Een herte vol ootmoet // dat rouwe draeght met smert,

 

Veel troost ghegeven wert // een troost vol soeter minne,

 

Komt al, ‘t zy nae oft vert // gaet tot dit Blom-Hof inne.

 

Spreect dan met blyden // spreect dan met ’s herten sin,

 

O Name Iesu! goedt // hoe soet is uwe Min,

 

Hoe groot is dit ghewin // hoe saligh zijn de oogen,

 

Die dit te recht sien in // die werden niet bedrogen.

 

O Name Iesu! wien // hoogh sit ter rechter hant,

 

Voor u moet alle knien // ootmoedigh buyghen, want

 

Ghy verwont triumphant // alle onse vyanden,

 

O Coningh seer valiant // naer u moet ons liefd branden.

[p. 24]

 

O Iesu, Lam Gods eel // op Syons Berghe schoon,

 

Daer ghy de Scharen veel // opsetten sult de Kroon,

 

Hoe heerlijck is u throon // hoe lieflijck is u wesen,

 

Hoe groot is uwen loon // u Naem moet zijn ghepresen.

 

O Iesu, u aenschijn // ist schoonste boven al,

 

Hoe lieflijck salt daer zijn // daermen ‘t aenschouwen sal,

 

Komt al ghy Christen tal // komt laet ons vrolijck singhen,

 

Comt maeckt nu bly geschal, comt wilt Gods lof voortbringen

 

Komt maer uyt sondig huys, kleeft niet meer aen het quaet,

 

Verlaet ‘t sondigh abuys // met al des werelts staet,

 

Niet meer met haer en gaet // op haere kromme weghen,

 

Haer aerts gierigheyd haet // zijt tot wel doen gheneghen.

 

Dan vind ghy ’s herten wens // dan vint gy wat ghy wilt,

 

Kont ghy verstaen o mens // soo wert u hert ghestilt,

 

Ick denck dat ghy zwaer tilt // de werelt heel te laten,

 

Maer of ghy die behilt // wat sout u konnen baten.

 

‘t Is doch al ydelheyd // wat de werelt hoogh acht,

 

Rijckdom haest onder leyd // hoe hoog dat schijnt haer macht

[p. 25]

 

Al wast Konincx geslacht // ’t moet al ter Aerden onder,

 

Dat dit niet meer bedacht // en werd, dat is groot wonder.

 

Den onderganck is zwaer // van sulcken dwasen rijck;

 

Van sulck een aerts dienaer // die ‘t hert van God afwijck,

 

Al tot dat aertsche slijck // al wilt ghy ‘t nu niet weten,

 

n Sal haest komen, gelijck // een val-strick neer ghesmeten.

 

Dan sult ghy worpen heen // u gouden Goden ront,

 

Die hier u troost wel scheen // maer dan in den afgrondt

 

Laet dalen u terstont // o mensch! wilt dit bedencken,

 

Laet af u quade vont // God wil u beter schencken.

 

Wilt ghy dat beter sien // dat God u schencken sel;

 

Wilt ghy weten in wien // ghy dit sult vinden wel:

 

In Christo, haest u snel // siet zijn leven, manieren,

 

Sijn woordt, waerheydts bevel // daer in sal hy u stieren.

 

Toeft niet, beyt niet, o mensch // in dit Blom-hof te gaen:

 

Hier vint ghy ’s levens wensch // haest u, wilt niet stil staen:

 

‘t Moet hier doch al vergaen // maer Gods rijck sal beklyven

 

Gaet voort door d’enge baen // soo sult ghy eeuwigh blyven.