Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is
(1683)–Anoniem Geuzenliedboek–
Auteursrechtvrijop de Wijse: wy willen niet meer van Aeltjes zingen. Wie wil hooren een nieu Liet
Watter in Iulius is geschiet
Van d'Admirant, van d'Admirant,
Hoe dat hy quam al in 't verdriet
In Vlaenderlant.
Maurits heeft een tocht gedaen
Met Ruyters knechten onbelaen,
O Admirant, o Admirant,
Hy sette zijn volck te schepe aen
In Vlaenderlant.
Al meer dan met twee duysent scheep,
| |
[Folio 92v]
| |
Maurits in zijn aenslagh begreep,
Den Admirant, den Admirant,
Most danssen alsoo Maurits peep
In Vlaenderlant.
Het was wel stout geavontuert
Op 's vyants bodem krijgh gevoert,
Den Admirant, den Admirant,
Die heeft het met zijn volck besuert
In Vlaenderlant.
Doen nu Albertus dit vernam,
Wert hy seer toornigh ende gram,
Den Admirant, den Admirant
Ras met zijn volck na Nieupoort quam,
In Vlaenderlant.
Hy kreegh twee schanssen met accoort,
Maer hebben noch al 't volck vermoort,
Den Admirant, den Admirant,
Boven beloften, eet oft woort,
In Vlaenderlant.
Het scheen daer wel een goet begin
Doen sy hadden twee schanssen in,
Den Admirant, den Admirant,
Maer 't geusen volck schoot op de pin
In Vlaenderlant.
Sy kregen twee stucken geschuts,
Maer dat dee hun niet veel nuts,
Den Admirant, den Admirant,
Die kreegh daer selfs wat op sijn muts,
In Vlaenderlant.
De tijdingh quam 't Antwerpen haest,
De geusen vluchten seer verbaest,
Voor d'Admirant, voor d'Admirant,
Victory heeft men daer geraest
Al in Brabant.
Albertus doen bedrogen was,
Dacht dat den geus vertogen was,
| |
[Folio 93r]
| |
Den Admirant, den Admirant,
Die vont dat al gelogen was
In Vlaenderlant.
Sy togen aen met een gedruys,
Maer sy vonden den Waert daer thuys,
Den Admirant, den Admirant,
Die droegh het Indiaensche kruys
In Vlaenderlant.
Zy meenden ons te maken ree
Den wegh om te loopen in zee,
Den Admirant, den Admirant,
De Geusen togen 't sweert uyt der schee,
In Vlaenderlant.
Zy vielen daer seer dapper aen
Met schieten houwen steken slaen
Den Admirant, den Admirant,
Die wert daer inden slagh gevaen
In Vlaenderlant.
Albartus was daer selfs in noot
Met al zijn Ed'len kleyn en groot,
Den Admirant, den Admirant,
Daer bleeffer seven duysent doodt
In Vlaenderlant.
Veel Edeldoms wert geslagen daer,
En gevangen in 't openbaer,
Oock d'Admirant, oock d'Admirant,
Die sitten nu met droefheyt swaer
In Vlaenderlant.
Eylacen 't wasser seer bekaeyt,
De kans die liep hun heel verdraeyt,
Den Admirant, den Admirant,
Zijn Spaengiaerts lagen daer gesaeyt
In Vlaenderlant.
Tusschen de duynen en op 't velt
Lagen de dooden ongetelt,
Van d'Admirant, van d'Admirant,
| |
[Folio 93v]
| |
Denckt hoe zijn herte was ontstelt
In Vlaenderlant.
Wie weet waer Albartus bleef,
Diemen oock in 't doodt-boeck schreef,
Den Admirant, den Admirant,
Sijn volck daer kleyne vreught bedreef
In Vlaenderlant.
Hun voornemen dat is ghefaelt,
Sy hebben daer geen prijs behaelt,
Den Admirant, den Admirant,
Rechtveerdigh heeftse Godt betaelt,
In Vlaenderlant.
Hy sit te Woerden op het Slot,
En treurt om zijnen Laverlot,
Den Admirant, den Admirant,
Want hy is doodt en half verrot
In Vlaenderlant.
Wy kreghen daer in dat exploot
Oock thien Metale stucken groot,
Van d'Admirant, van d'Admirant,
Die staen te Dordrecht voor den noot
Uyt Vlaenderlant.
Wy kreghen noch hoort mijn gewaegh
Hondert acht vendelen, 't was een plaegh
Voor d'Admirant, voor d'Admirant,
Die sietmen oock in s'Graven-Haegh
Uyt Vlaenderlant.
Ons Princen van Orangien Soon
Die won daer inde slagh de Croon
Van d'Admirant, van d'Admirant,
Hy is gheen Tyranny gewoon,
Maer vreest Godt hant.
Want doen hy zijn Victory sagh,
Prees Godt soo zijn memory plach,
O Admirant, o Admirant,
Sijn herte vol van glory lagh
In Vlaenderlant.
| |
[Folio 94r]
| |
Buyten Oostende voor de Poort,
Moesten oock al de Spaenjaerts voort
Van d'Admirant, van d'Admirant,,
Die de Schotten hadden vermoort
In Vlaenderlant.
Dees waren ghevanghen inden strijdt,
Sy dachten doen te zijn bevrijdt,
Van d'Admirant, van d'Admirant,,
Haer moorden wraeckte grooten nijt
In Vlaenderlant.
Wy sloegen daer nae een Convoy,
Maer die van Nieupoort hadden 't moy,
Oock d'Admirant, oock d'Admirant,
Papou werp deur, den Geus wiero troy
In Vlaenderlant.
Doen ghy laeght in 't lant van Cleef,
De wreetheydt die u Volck bedreef
O Admirant, o Admirant,
Hollandt dit in 't herte schreef
Tot uwer schant.
Papouwen kregen Neusen langh,
Sy dachten 't was der Geusen dwangh,
Den Admirant, den Admirant,
Maer Maurits gingh der Geusen gangh
In Vlaenderlant.
Soo deet hy oock in Bomler-weert,
Te Turn-hout oock, te voet te peert,
O Admirant, o Admirant,
Hy kort des Spaensgezindens steert
Aen elcken kant.
Ghy hebt langh Maurits doot ghesocht,
En moordenaers daer toe ghesocht,
't Fy Admirant, 't Fy Admirandt,
(Godt Lof) ten is noch niet volbracht,
Dat seyt Mechant.
Al wat ghy doet ten is maer wint,
| |
[Folio 94v]
| |
Gelijck ghy selver dat bevint,
O Admirant, o Admirant,
U saecken bet met Godt begint
Gebruyckt verstant.
Waer bleef doen den grooten Standaert?
Ick denck dat Lieven was vervaert,
Hoort Admirant, hoort Admirant,
Maurits hadt te veel volcx vergaert
In Vlaenderlant.
En Lievens broeck die stont heel ront,
Nu raet wat hy daer inne vont,
Geen Admirant, geen Admirant,
Gegeten broot meer dan een pont
In Vlaenderlant.
Rijck ofte arme hoort na mijn,
Wilt doch vreesen de groote pijn
Van d'Admirant, van d'Admirant,
Bisdom wenscht elck getrouw te zijn
Voor 't Vaderlant.
|
|