Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is

Triumph-Liedt ofte Romeynsche feyt, 't welck die van de swarte Galeye voor Antwerpen aengericht hebben.

Op de Wijse: Schoon Ionckheerken heus en trouwe.

Luystert toe men sal u zingen,
Watter nu korts is geschiet
Hoe ons Galey ginck bespringen
D'Admirael t'Antwerpen ziet,
En oock 't Marck-Schip van Brussel,
Met vijf ander schepen snel
Die daer fraey aende kay
Sonder dringen
Vast gemaeckt lagen jae fraey.

[fol. 95r]

 

Dees Galey (soo men mocht mercken)

 

Is ontrent het Schelt gebracht

 

Wel gemonteert tot verstercken,

 

Met geschut en roeyers macht,

 

Hondert musketters daer by,

 

En Matroos die was oock bly

 

Om te gaen onbelaen

 

Tot dees wercken,

 

Want sy steldent op geen waen.

 

Noch drie sloepen daer beneven

 

Werden hier oock by gebracht,

 

Om dit garen af te weven,

 

'T welck sy oock hebben volbracht:

 

'T is een stuck aerdigh beleyt,

 

Wantmen niet sulck een feyt

 

Heeft gesien korts geschien,

 

Wilt d'eer geven

 

Die dit werck eerst ginck bespien.

 

Den lesten November even

 

Op S. Andries nacht lest leen

 

Sijn zy de Schelt op gedreven

 

Met de vloot sonder gesteen,

 

Stillekens en wel te vreen

 

By des vyants schansen heen,

 

Tot dat zy quamen by

 

Sonder sneven

 

Voor de stadt Antwerpen bly.

 

Flucx sy d'Admirael in roeyde

 

Ons matroosjens rat ter hant,

 

Die op sulck spel niet vermoede,

 

Want zijn volck was meest aen lant,

 

Dies zy 't moesten geven dra,

 

Want men gaf haer geen gena,

 

Schieten fel van dit spel

 

Dapper loeyden,

 

Maeckten in d'stadt groot gequel.

[fol. 95v]

 

Ses-en-twintigh schoone stucken

 

Geschuts, heeft d'Admirael op,

 

't Is een blomken weert om plucken,

 

't Is een Eytjen met een dop,

 

't Moeyt de Spaenjaerts op 't Casteel

 

Want zy schooten na 't Iuweel,

 

Maer 't was niet, 't is geschiet

 

't Doet haer jucken,

 

't Antwerpen was groot verdriet.

 

't Was daer altemael in roere,

 

Monnick, Paep ende Bagijn,

 

Die kloecken maeckte groot rumoere,

 

Allarm, allarm, mijn Cozijn,

 

Lieve buer wat is 'er te doen,

 

Laet ons doch daer henen spoen,

 

Om te zien, na 't bedien

 

Van dees Loeren,

 

Die ons dus komen bespien.

 

Ons Matroosen aen lant waren,

 

Meerden daer vijf Schepen of,

 

Gingen daer mee henen varen

 

Sonder vragen of verlof,

 

Oock het Marckt-schip van Brussel,

 

't Convoy-schip van Mechelen snel,

 

't Docht haer goet

 

Metter spoet,

 

Om te varen

 

Aen de Zeeusche Dijcken soet.

 

Niet lange zy daer en bleven,

 

Doe zy haer werck hadden volbracht,

 

Met de Ebbe sy wegh dreven

 

Voor de Wint 't wordt beklacht,

 

Op de Schanssen kreetmen seer,

 

Maer 't was voor ons al moy weer,

 

't Was roept an,

 

Als een man,

[fol. 96r]

 

Adieu Neven.

 

d'Admirael is ons gespan.

 

Prince dit zijn Romeynsche daden,

 

Waerdigh in d'Cronijck gestelt,

 

'Tis een stuck niet om versmaden,

 

Eer moet hebben desen Helt

 

Die dit heeft gepracktiseert,

 

Hy behoort te zijn ge-eert,

 

Met al zijn

 

Gasten fijn,

 

Voor dees daden,

 

Schenckt haer vry de koele Wijn.