Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is

Een Klaegh-Liedt der Nederlantse verdrevene Christenen.

Op de wijse van den 137 Psalm. Als wy aen dat water tot Babel klachtigh.

ALs wy aen de Riviere Oostwaerts saten,
Zijnde gedachtigh hoe gantsch verlaten,
Uwes o Zions huys tot Nederlandt,
Daer hebben wy moeten met groote schant
Onse Lof-sangh ende onse Psalmen hangen
Aenden Pijn-appel-boom met grooter prangen.

Daer hebben zy, die ons souden vereeren
Ons Broeders zijn leven te leeren,
Spotlijck met ons gehandelt soomen siet,
Haer steden mochten wy bewoonen niet,
Haer straten sonder gekijf niet betreden,
Omdat wy niet en volghden hare zeden.

Als Sacrament-schenders sy ons verdreven,
Als Beelde stormers, ende daer beneven
Als die Godt beroofden zijn eere groot:
Om dat wy hem in hout ofte in broot
Niet konden vinden, maer liever gelooven
Dat Christus zit ter rechterhandt hier boven.

Wilt, o Heer, dees menschen seer opgeblasen,
Te verstaen geven hoe dat zy rasen,
In hoveerdy, ende in overdaet,
Haer swelgen, suypen, brassen boven maet,
Financi, woecker, daer met sy verkloecken
Haer naesten, diens verdruckinge zy soecken.

[fol. 17r]

 

Maer wy willen altijt, O Heere gepresen

 

U ende u suyver woort gedachtigh wesen,

 

Hier toe wilt ons helpen door u genae,

 

Dat wy daer van niet wijcken vroegh en spa,

 

In liefde t' uwaert laet ons altijt bloeyen,

 

Ende tot liefde onses Naesten ons bespoeyen.

 

 

 

Ons herte smelt, als wy zijn Heer gedachtigh

 

Hoe wy verkondighden uwe woort krachtigh

 

Int Nederlant ter werelt openbaer,

 

Hoe dat wy met veel volcx ginge aldaer

 

Offeren de Kalver onser lippen reyne,

 

In Christo onsen Verlosser alleyne.

 

 

 

Wilt o Heer Godt die Spanjaerden gedincken,

 

Die onse Lichamen gingen verdrincken,

 

Als zy die Religy verdreven sel:

 

Gedenckt des bloet-raets, die daer riep seer snel

 

Hanget worgt en doot, roeyet uyt totten gronde,

 

Dat zy niet weder komen t' allen stonde.

 

 

 

Gedenckt, o Heere, de Staten deser Landen,

 

Die dees vreemde nacy gaven in handen,

 

't Gewelt des Lants om ons te dooden al,

 

Ghedenckt der Papisten, die groot en smal,

 

Haer als Spaensche Ezels lieten ghebruycken,

 

Meynde daer door Gods woort te doen luycken.

 

 

 

Princelick Godt, laet u eens ontfermen,

 

Ende wilt over ons Nederlant erbermen,

 

Dat uwe waerheyt daer niet blijft versmoort,

 

Verdrijft de afgoden-dienaers discoort,

 

Dees vreemde Nacy die u noch niet kennen,

 

Op dat de vroomen (Heer) van u niet wennen.

Liefde vermach 't al. Fecit 1573.