Germania. Jaargang 1

(1898-1899)– [tijdschrift] Germania– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd


Richard Wagner ✠ 13 Februari 1883. Ich liebte glühend meine hohe Braut, seit ich zum Denken, Fühlen bin erwacht... Ich liebte schmerzlich meine hohe Braut, da ich sie tief erniedrigt sah, schmählich mishandelt, grau'nvoll entstellt, geschmäht, entehrt, geschändet und verhöhnt. Ha, wie ihr Anblick meinen Zorn entbrannte! Ha, wie ihr Jammer Kraft gab meiner Liebe! Mein Leben weihte ich einzig nur ihr, ihr meine Jugend, meine Manneskraft: ja, sehen wollt' ich sie, die hohe Braut, gekrönt als Königin der Welt! Richard Wagner. - Rienzi. Erlösung dem Erlöser! R.W. - Parsifal.
I Statig vóor zijn vast starenden, diep denkenden blik - stond, pralend in blinkende pracht en heerlijkheid, de hooge Kunst.
[pagina 81]
Koen joeg hem de juichend bonzende borst - en hij dronk dien droom in zijn zalig zwijmende ziel, en hij zwoer - te leven in liefde voor Haar, de Heilige, Hooge! De Heilige, Hooge! Lang reeds lag zij diep gedompeld in veegen sluimer, vastgebonden in bangen slaap... Wie - zal er in zalige wonne de weerlooze wekken? Wie - doorkerven het knellende keurs dat kneuzende boeit het zwellen des zwoegenden boezems? Wie - opent heur oog voor het lachende licht van 't wijde gewelf der Waarheid? Siegfried! Siegfried! Hooggezegende held! Zie - daar omhoog, hoog in de lucht, - dien lachenden laai, dien glimmenden gloed: een gloriekrans boven des berges kruine! Hei, daarheen! Omhoog op den berg lokt u 't wapperend licht: Ontwaking! Met taai geduld en mannenmoed en drieste drift smeed u vroom ende vroed
[pagina 82]
't smijdige zvveerd der bevrijding! Zwenk het verrukt in 't ronde! Zwaai het verheugd en begeesterd omhoog! Stout stijg daarheen - daarheen, koene kamper, die kent vare noch vreeze, Siegefried! Voort door het ziedende vuur! Voort! het moet ter zegevaart door 't vloeiende, vlijmende vlammenmeer! Dwars door 't barnende bosch van distels en doornen dwing u vooruit! Ruk voort - voort - door de zengende zee van laster en leed, van zuur en zeer, van spot, van spijt, van wilde wanhoop! Zege! Zege! Bestegen is 't steile, barnend gebergte! Ha! wat een reuzige wonne welt er en rilt in het hijgend harte van Siegfried! Zijn heldenzweerd, hoe zwaait hij verheugd het omhoog! Zwierig sneed het snebbige zweerd, en vrij van vreemde banden en boeien, lagen de slanke leên der slapende schoone te schitteren. En zijn kuische kus lokte op heur lippen
[pagina 83]
den levenden lach der liefde. Sterk, stout, schitterend, schoon, uit den stikkend-nijpenden nood van huichlende hulsels, rank, rijzig en rein rees zij - en hij dronk dien droom in zijn zalig zwijmende ziel, en hij zwoer - te leven in liefde voor Haar, de Heilige, Hooge! Golvend galmde 't rond in de ruimte... Wonderend, - stom, - verbaasd, hoorde de wereld een hooglied stijgen, 't lied der Herboorne: ‘Heil u, Zonne! Gezegende Licht, u heil! Rozig, roemrijk dagende dag, heerlijk glanzende hemel - die stralend, stroomend, glijdt in mijn bevenden boezem, heil u, heil!,’
II Wekker des levens! Wat las uwe liefde in den weidschen blik der blij gewekte? Wat runengeruisch tooverde in 't oor u, zong u zacht in de ziel heur lippengelispel? Wat wondere droomen drijven warlend de ziel u voorbij, daar gij zinnend
[pagina 84]
den berg af daalt in pegelend peinzen verloren, 't gelaat beglanst met den waasmenden gloor der begeestring? Genius, was u, daarboven, de brandende braamboschberg een Horeb? Was hij u Sinaï? Ha! wat siddert gij ademloos op? Wat vlamt op uw wang 't verontweerdigingsrood? Wat flitst en rilt in uw turenden blik de biiksem des toorns - en aarzelt een angstgemompel bang op uw bevenden mond? Mozes! Mozes! Danst men niet daar - aan des berges voet - om het guldene vee?... God! daarboven - O, de heilige Openbaring! Daar - beneên? De dorre, naakte ontgoochling! Geesel ze voort, de gillende bende aanbidders van 't valsche! Voort! - Heilige toorn, slinger uw bevende toortse! Ha! hoe slaan de vliegende vlammen! Ha! hoe stuift in brokklende stukken 't gebrijzelde vee voort! ........ Voort ook gij, Genius! Hoor dien vloek
[pagina 85]
naar uw vlammende hoofd: ‘Dwaze dweeper!’ Gij, wiens oog aanschouwde het heilige Schoone, ach! wat hebt gij te doen dáar waar de heerlijke hemelsdochter - o wee! - tot lustdeerne wordt verlaagd? Voort! - ach, in het eenzaam heiligdom uws herten! Voort met haar die de ziel u drenkte met zalige droomen, te zwemmen haar dreef in de zwellende zee der reine verrukking! En 't vierde eener eeuw eenzaam voer hij, miskende kunstnaar, vriend- en vreugdloos, - verguisd, vergeten, - op vreemde bodems denkend en dichtend, - dolende balling; 't vierde eener eeuw eenzaam vocht hij - éen tegen allen - 't gevecht van het Ware, werend het Valsche. En het rijst en het rijst, het reuzengebouw dat hij beeldt in zijn hoofd voor Haar, zijn Heilige! Weg wasemt het nevelgewolk der nijdige nacht in een zegezee van alles omluisterend licht ...
[pagina 86]
O bedwelmende a anblik! Oogen dwalend in wellende wonne! Eindelijk, eindelijk zijgt van de zuchtende lippen 't zoolang gewenschte woord: ‘Voleind is mijn eeuwige werk, - het wonderbarende ... Prachtvol prijkt de pralende bouw! Als in droom ik hem droeg, tot mijn wil hem mij won en mijn kracht hem verkreeg, sterk en schoon staat hij ter schouw, - heerlijk heerschende burg!’ En het glanst in gestroom van gloriegestraal, het hoogaltaar diens tempels, - en zegenend troont daar, heerschend in zege: zijn Droom! En de hijgende, heete borst omhoog, met openstralende oogen, strekt hij bevend zijne armen uit naar 't beeld der eeuwig aanbedene, jubelend, juichend forsig en fier: ‘Mijn! Mijn! Mijn!’ Hojotoho! Heiaha!
III Op, trompettengeschetter! Bazuinengeschal! Een heldenzang der zege! Open, gij poorten des tempels! Hooggetij!
[pagina 87]
De roep eens drooms dreunde de ruimte in - en vorsten en volken, van heinde en verre langs alle des Heeren straten bijeengestroomd, den toovertempel binnengedreven, buigen het huldigend hoofd voor een dichterdroom! Luid - luid, plechtig klokkengeklank! pleng en breid uw breed golvende galmen de hijgende lucht in ... Luid! kondig het hoogambt! Ten schemerglanzigen koepelgewelve glijden schuivend omhoog wellende wierookwalmen ... Van omhooge breekt een priemende straal de wolken door - en zacht stroomende zangen zijgen neer: ‘Zalig geloove! Zalige liefde!’ Nijgt diep, vorsten en volken! Nijgt - en groet den heiligen Graal onthuld! ......... Grijze kunstnaar, vergrijsd in den kamp - den lijdenskamp - om uw levensdoel, O! wat dauwt nu, zeg, in uwe opgetogen ziele? Geheel een leven
[pagina 88]
van worstelen, lijden, in wachtenden weemoed, -- hoon en hatende logen en laster en vuige vervolging, - heest dat alles ooit bestaan? Stil - stil, bevende boezem! Uitgewischt en weg - weg - weg is alles, in den vloed vervloeid, vernietigd der engelenharmonieën, omhoog daar hangend - een drijvende droom ... Weg is alles, weg! Het smelt en smoort in het dauwende dons van 't hemelsch manna, dat zijgt ten zoen in 't minnende herte! Weg - weg - weg is alles, uitgewischt, verbleekt, vergaan en vergeten, in dien éenigen, eeuwigen blik uwer uitverkoorne, de Kunst, die glanst in gestroom van gloriegestraal en heerscht in zeegnende zege op het hoogaltaar diens tempels! .......... Uit is het offer. In der levende tempelgewelven rillende lucht wiegt nog een weifelend wegdeinend tonengeruisch, - des wonderwerkers zacht, heimzinnig
[pagina 89]
zielgezucht, huiverend boven de buigende hoofden: ‘Neemt aan - mijn bloed, ten onzer minnen blijke; neemt ze aan, mijne ziel, opdat ge mijns gedenkt!’ .......... Uit is het offer, - des hoogsten heiles wonder ... Wie ligt daar geknield, in der wonne bedwelming verloren, geknakt onder 't wicht diens hoogsten heiles? ‘Mijn! Mijn!’ murmelt zijn mond, gloeit in den glans van zijn oog, rilt in zijn reikende armen, barst uit de bevende borst. En hij voelt op 't voorhoofd branden een kus, den kus der Kunst. In heure armen valt hij - zijne eeuwige bruid in de oogen starend - dood, - onsterflijk. _____ Heen - hij is heen, de wonderwerker, geweldige omwentelaar, - de machtige Meester, - kroonbekranste, scheptervoerende schepper-vorst in het rein etherische rijk, 't oneindige en eeuwige rijk der Tonen!
[pagina 90]
Het golvende goud den stroomenden herte zijns volks ontvoerde strijdend de held: en hij bouwde breed in de wolken ermeê de ‘bevende brug’, die de menschheid wijst ter Waalhal! Stout steeg, in der helden stoet, zijn stap erop heen - ter Godengaarde. Heen - hij is heen ... Bevrijdinge hem, den bevrijder! Oostende, Februari 1883. D^r Eugeen van Oye.

Vorige Volgende

Germania. Jaargang 1

Richard Wagner
✠ 13 Februari 1883.

I

II

III

Over het gehele werk

landen

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

datums

Richard Wagner ✠ 13 Februari 1883.

I

II

III

Over het gehele werk

landen

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

datums

Richard Wagner
✠ 13 Februari 1883.