op deze zyde van Maelte-brugge, dat deze aldaer, aen Z.M. de Sleutels der stad, zoude aenbieden, en dat de spreker en de gedeputeerden, de knie buygende, eene aenspraek zouden doen, welke kort, en goed was.
Men deed wat vooraf beschikt was. De korte aenspraek werd overgebragt, en goed bevonden; zy werd gedaen in de fransche tael, door een' spreker die weynig gewoon was aenspraken in het fransch te doen. Men vind-ze in het proces-verbal vermeld. De zelve is kort inderdaed, doch wy zullen niet zeggen, dat zy goed is: de overheyd beveelt eenvoudiglyk de stad aen de goedertierenheyd van den koning. Om godswil, wat redenen kon Zyne allerkristelykste Majesteyt toch hebben, om tegen onze goede stad, zoo verbitterd te zyn?
Het antwoord des konings staet in het proces-verbal mede ingeschreven. De koning heeft geantwoord: C'est bon, 't gene nog meer kort, dan fransch, is.
Voor het overige, werden de sleutels door Z.M. aen den eersten schepen terug gegeven: Maer in 1792, de generael La Bourdonnaie, welke deel maekte van het leger van Dumouriez, nam dezelve, en gaf-ze niet weerom. Zy werden gezonden aen de Conventie te Parys, yan waer zy ook niet te rug kwamen. Twee dezer sleutels waren van louter zilver, en twee anderen ook van zilver en verguld; dit metael was op dit tydstip, een zoo verachtelyk voorwerp, dat het zeer natuerlyk is, dat men de sleutels niet zag te rug komen.
Toen Bonaparte ledent negentien jaren, zynen intrede als eersten Consul, deed, de municipale administratie, gelyk men dit noemde, bood hem de sleutels, op eene vergulde schotel, aen; by het te rug geven derzelve, bediende by zich van bewoordingen, welke door te veel, door hem, herhaeld te zyn geweest, zeer gemeen waren geworden. De sleutels waren van yzer, de eene verzilverd en de andere, verguld.
Wanneer de fransche legers, in 't begin van february 1814, te rug waren geweken, het bestuer hield zich al