Het tweede Deel. hoe dat nader handt door de vrye tijden, de Bisschoppen weeldig geworden zijn, waer door sy 't gelooft verlooren, de lusten ghedient, en de kerck tot een val gebrocht hebben.
MAer doen de tijden nu verloopen waren,
Tot dat men schreef ontrent dry hondert Iaren
Doen 't zwaer vervolgh ten eynde is gekomen,
Doen heeft men haest veranderingh vernomen
Het kruys was wech, het vleys zijn vryheydt vondt,
Dat geen Tyran vermocht, dat deed' de sondt.
Door Constantinus eenen Keyser machtigh
[pagina 492]
[p. 492]
Werden de Hoofden van de Kercke prachtigh,
Vet ende grof, en daer toe rijck van goeden,
Met zwaren twist sy op malkander woeden:
't Voorsitten socht elck, en 't hoogste gebied:
Doen sach men eerst der Kercken groot verdriet.
Elck boud' om 't meest de steenen Tempel schoone,
Maer in den geest verloren sy de kroone;
Concilien begosten te versamen,
En wat sy sloten dat was ja en amen:
Dus door 't goetduncken hebben sy geplant,
In plaets van Godts gebodt menschen verstant.
Eerst'lijck door dien dat sy, als 's werelts vrienden,
De Koningen na haren wille dienden:
Op dats' haer Rijck op aerden niet verlooren,
Want na het Kruys en wildense niet hooren,
Trocken tot haer der Koningen gewelt
Op datse mochten blijven ongequelt.
Die eerst den lust der wereldt moesten laten,
Dat waren nu meest weeldige Prelaten;
Speel-hoven schoon, oock Ros-baren om rijden
Was haer vermaeck, oock kost'lijcke Maeltijden,
En Christibeelt, dat eertijdts was in 't hert
Nu aen den wand cierlijck ghehanghen wert.
[pagina 493]
[p. 493]
d' Rijckdommen, die inwendigh eerst bestonden,
Die werden nu al uyterlijck bevonden:
Kelcken van hout, werden in Goud verandert,
En 't geest'lijc Goudt dat wert in Hout verwandert:
Want door dien dat der Zielen kracht verdoofd,
Soo werdt het vleys geheel haer overhooft.
Hoewel dit vleys in lusten lach bedoven,
't Wou noch den naem behouden van gelooven?
Want desen list haddet daer by gevonden,
Dat het geloof niet mindert door de sonden
Siet hoe den mensch, eylaes! vervallen kan,
Als hy niet stadich in den Heer houd an.
Die eertijdts waren selfs verjaeght, gebannen,
Dat waren nu gheworden tot Tyrannen:
Sy waren met een houten Cruys te vreden,
Dat sy quansuys uyterlijck eere deden,
En meynden Godt was daer mede gedient,
Hoe wels' in 't hert noch bleven 's Werelts vrient.
Auteursrechtvrij