't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van den 78. Psalm. O mijn volck wilt mijn leeringh nu aenhooren.
WEl op mijn Harp, wilt lieffelijck uytbeelden,
Hoe dat Godts volck vervallen is door weelden:
| |
[pagina 488]
| |
't Welck Moyses sagh van in voorleden tijden,
En David ging het selfde ooc belijden:
Hoe Israël is gansch geweken af,
Doordat het hem van Godt tot weelden gaf.
Geen raet en wasser om haer te verleyden,
So lang als sy (gedwongen) tot Godt schreyden:
Maer als de Roed' eens op hiel van kastijden,
En datse d' handt Godts niet en wilden lijden,
Terstont sachmense dwalen uyt den weg
En maeckten met vleesch en bloet overlegh.
Alsoo ginckt oock met d' Apostelsche Kercken,
Gelijc men in den ouden tijt kan mercken;
Soo langh 't vervolgh haer over al benouden,
En datse haer geen Tabernakel bouden:
Maer zwerfde als Pelgerims hier en daer,
Doen stont de Kerck in 't cruys als een Pilaer.
De Bisschoppen die men doen heeft gevonden,
Die waeren vroom, onstraffelijck van gronden,
Men sachse niet trachten na hooghe staten,
Maer hebben goet exempel na gelaten:
Want sy al meest gelijck Slach-schapen soet
Hebben haer leer bezegelt met haer bloet.
Geen Vyer, noch Sweert, noch oock der Dieren tanden
| |
[pagina 489]
| |
Noch hongher, noch doolen in vreemde Landen,
Noch spot, noch smaedt, noch goederen berooven,
En kond in haer de liefde Godts verdooven,
Iae hoe het Cruys haer meerder heeft gesmert,
Hoe meer haer Ziel in Godt ghedrongen wert.
Soo dat van spijt verdweenen de tyrannen,
Als sy ontelbaer vrouwen ende mannen
Vrymoedigh sagen haer ten vyere geven
En datse met haer wreetheydt niet bedreven,
Dan datse 't zaet maer zaeyden overvloet,
't Welc scheen te zijn der Martelaren bloet.
Och! wat een vreucht wasser doen te aenschouwen,
Als de Natuer was in sulck zwaer benouwen,
Hoogheydts verderf en kondet niet in breecken,
Men hoefde niet konstigh te leeren spreeken:
't Smaeckten al soet wat uyt de Liefde quam,
Als 't maer en wees de weghen van het Lam.
Niemant nae geldt of goedt behoefd' te trachten,
Of dat men hem uyt ydel eer sou achten,
Oock hoefde men geen Kercken groot te maecken:
| |
[pagina 490]
| |
De predick-stoelen waren de brant-staken
Op de Recht-plaets, 't volck hoorde aen 't Sermoen:
De Trommels waren de luy-klocken doen.
d' Vader van 't kint, 't kint van de vader scheyde,
De vrou haer man, de man sijn vrouw geleyde
Ter doot, gelijck als nae een Bruyloft jeughdigh,
In hechtenis sprongen de tranen vreuchdigh
In schrijven van der liefden brieven soet:
Den stijl was gantsch ghericht nae het gemoed.
't En quam niet nau in de vergaderingen,
Wie datter eerst sou spreecken, of sou singen,
Of waer de plaets van Bisschop, of diaken:
Men hoefden oock gheen nieuwen text te maecken,
Altijdt was daer materi by der hant,
Om 't hert tot troost te openen 't verstandt.
Somtijdts werdt daer een groetenis gelesen,
Somtijdts werdt 't volck tot lijdtsaemheydt gewesen:
Den kloecken strijdt van soo veel vrome Helden,
Tot opmerck men somtijdts ten toone stelden,
Sy waren veel gestadigh in gebeen,
In 't velt of in verworpen huyskens kleen.
Door Liefd' de herten smolten al in eenen,
Men sach persoon van grooten noch van kleenen,
| |
[pagina 491]
| |
Van rijck, noch arm, 't waren gemeyne leden,
Elck d' anders noodt ghewilligh hulpe deden:
Want niemandt uyt oorsake van 't ghewin
Quam tot 't Gheloof, maer uyt ghedrongen min.
Godt gaf zijn Kerck veel Mannen van verstande,
Die elck om 't meest in grooten yver brande;
Die goedt noch bloedt en sochten te bevryden,
Want haer goedt was: om 's Heeren wil te lijden,
d' Een in de Stadt, d' ander op 't Veldt seer vlack,
Met kommer, druck, en seer veel ongemack.
|
|