't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en L. Liedt,
Hoe den Mensch den waren Bruydegom der zielen, Iesus Christus laet buyten staen, en vermenght hem met vreemde Boelen, namelijck, de aerdsche genuchten, daer nochtans geen dingh het herte soo heylsaem en soet is, als den Schepper selve.

Op de wijse: Van der jeugt aen hebben sy my, &c.

OCh! datter niemandt hier sijn hert ontsluyt,
Om 's Gheestes liefd' in hem te laten dalen,
Daer Godt nochtans bidt met een soet geluyt:
Ontfermt u mijns, ontfanght mijn minne stralen.

Quammer slechts een met geldt en goedt gelaen,

En dat hy 't hert met doornen wou beladen:

[p. 438]

 

Hoe haest sou hem de deur zijn opghedaen:

 

O mensch! aenmerckt u heymelijcke quaden.

 

 

 

Dat Venus hier met al haer schoonheyt quam,

 

Met schijn-goed en bedriegelijcke reden

 

Sy kreegh inganck, maer dat onnosel Lam

 

En kan men hier gheen plaets in 't hert besteden.

 

 

 

Ia dat meer is, een wreed en boos gedrocht

 

Dat niet met min', maer met toorn is ontsteken,

 

Krijght hier een plaets in herten onbedocht:

 

Siet eens, o mensch! hoe verr' ghy zijt geweken.

 

 

 

Een dartel sin, droncken van spot en haet,

 

Door-kruypt het hert met heymelijcke listen,

 

Een snoo wellust, die 't hert subtijl verraet,

 

Wordt plaets ghegunt, in 't binnenst' van een Christen.

 

 

 

Waerom en wilt gh' o hert, u eyghen Heer,

 

V liefste pant, den Autheur van u leven,

 

Waerom en wilt ghy niet beminnen meer

 

Die u ziel spijst, als diese wilt vergeven?

 

 

 

Wat heeft u Heer, u Godt u oyt ghetoont,

[p. 439]

 

Wat voor een quaedt heeft hy u laten blijcken?

 

Dat ghy hem staegh soo stueren wesen toont,

 

Als of ghy niet en woud nae hem om kijcken.

 

 

 

Sal dan den Boel die hier u hert verleydt,

 

't Zy Mammon, nijd, wellust, of valsche logen:

 

Sal dan den boel brengen u saligheyd?

 

Soo ghy dat meynt, voorwaer ghy zijt bedrogen.

 

 

 

Keer om, keer om, en weest niet langer dwaes,

 

Bekendt u Heer, u Bruydegom vol minne,

 

Ontfermt u sijns, hy staet en wacht eylaes!

 

Oft u beliefd hem eens te laten inne.

 

 

 

Beproeft het eens, en gaet met hem wat om,

 

Brenght hy u niet der zielen blyschap mede,

 

Soo heet dan al u boelen wellekom:

 

Doch wat vreught kander zijn in d'vremde stede?

 

 

 

De steed' is vreemt, u Schepper hoortse toe,

 

Als hy daer komt, ghy voelt een soete ruste:

 

En nimmer wordt men Ziels ghelijckheyd moe,

 

Daer die ontbreeckt,is gheen volkomen luste,

 

 

[p. 440]

 

Elck boel brenght wel een weynigh tijdts vermaeck,

 

Maer vaste Echt gaet al die vreught te boven:

 

Het Schepsel mind natuerlijck sijn oorsaeck,

 

Het blijft ontrust, alst daer van is verschoven.

 

 

 

Gy soeckt wellust, hy wilse geven dy,

 

Ghy soeckt blijschap, hy wils' u doen genieten,

 

Alleen dat hy, en niemant vremts en zy,

 

Die dese vreught u herte soud ingieten.

 

 

 

Oorsaeck hier van is Liefdes soeten brandt,

 

Die selver wil 't geliefde deught bewijsen,

 

Want Liefde weet datter doch is niemandt,

 

Die als sy selfs, de Ziel kan waerlijck spijsen.