't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en xlix. Liedt,
Een klaghe Iesu Christi, over 't menschelijck geslacht, om dat sijn lijden en bitter passie, waer in sijn liefde soo overvloedigh uytghedruckt wort, niet meer en wort ter herten genomen,

Voys: Psalm 51. Ontfermt u over, &c.

SIet hoe ick ben gheslaghen en doorwont,
Siet hoe mijn Hooft met doornen is beladen:

[p. 434]

 

O mensch! dit is alleen om u misdaden,

 

Dit is om al u groot' en kleyne sond':

 

Wt groote Liefd' gheef ick my self te pand',

 

Op dat ghy soud u hert my overgeven,

 

Op dat ghy soud my werden in-gheplant,

 

Op dat ghy soud ghenieten 't eeuwigh leven.

 

 

 

Mijn rechterhandt ghenagelt aen het kruys,

 

Dat is den Brief, met mijnen Bloed beschreven,

 

Dat is 't rantsoen, dat voor u wert gegeven:

 

En uyt mijn zijd' daer vloeyt een soet geruys:

 

Mijn herte breeckt van heete minnebrandt,

 

Want gheen verdriet en heb ick in mijn lijden,

 

En mach ick maer u Ziel vryden van schand,

 

En mach ick maer u hert daer deur besnijden.

 

 

 

Siet hoe ick ben met menigh kladdebel

 

Bespout, bevleckt, van veel onreyne monden,

 

Op dat u hert sou suyver zijn bevonden:

 

Laet vry de Slangh 't fenijn uyt-schieten fel,

 

Op dats' u niet en hinder aen de Ziel,

 

Laet zijn ghedeckt lichamelijck mijn oogen,

[p. 435]

 

Als 't decksel maer van voor u Herte viel:

 

Dan sal ick al dien smaedt met vreughden doogen.

 

 

 

En laet u hert met gheenen Tooverdranck

 

Van geld, van goedt, oft snel vergaende lusten:

 

En laet u hert niet valschelijck hier rusten,

 

Bewijst uyt Liefd', voor al mijn lijden danck,

 

Toont dat u Ziel mijns Zielen droefheyd acht,

 

Toont dat u hert mijn herte draeght van binnen:

 

Toont dat u oogh aensiet mijn droeve klacht,

 

Oft anders zijt ghy koudt in mijnder minnen.

 

 

 

Waer sal ick heen met al mijn lijden zwaer?

 

Waer sullen al mijn bitter tranen vloeyen?

 

Wilt ghy u met mijn lijden niet bemoeyen,

 

Als of het al buyten u selven waer,

 

Denckt dat dit was wel mijnen meesten druck

 

In 't Hofken, daer mijn hert van binnen kloofde,

 

Om dat ick u soo vreemdt sagh in dit stuck,

 

Om dat mijn liefd' so weynigh mensch' geloofde.

 

 

[p. 436]

 

Een buyt met gelt brenght meer veranderingh

 

In u gemoed, wanneer die is verloren:

 

Een vreemde lust kan meer u hert bekoren,

 

Dan al mijn Liefd', och! is die soo gheringh?

 

Waert dat ghy wist hoe dat ick uwe smert

 

In 't lichaem droegh, aen 't Cruys zijnd uytgespannen,

 

Onmogh'lijck waert dat 't niet doorkliefd' u hert,

 

Maer nu schijn ick daer uyt te zijn ghebannen.

 

 

 

Niemandt nochtans en is met u beweeght,

 

Om u ellend' der zielen te genesen:

 

Waerom moet ick dan dus verschoven wesen?

 

'k En weet waerom ghy dit so weynigh weeght?

 

Nochtans wanneer hier 't eynd' uws levens naeckt,

 

Moet ick niet zijn den toe-vlucht van u allen?

 

En hebt ghy 't dan met my niet wel gemaeckt?

 

On-effen sal u reeckeningh uytvallen.

 

 

 

Dit is den troost in al mijn zwaer verdriet:

 

Dit is 't solaes in al mijn bitter lijden,

 

Dat ick mijn uytverkoren mach verblijden,

 

Die uyt haer hert mijn Liefde sluyten niet:

[p. 437]

 

't Is al haer schat en oock haer hooghste goedt,

 

Dat sy verstaen de kracht van mijne minne:

 

Hier door ist dat sy stadig scheppen moet

 

En stellen 't aerdsch vermaeck uyt haren sinne.