't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 419]
| |
Voys: Den Lof-sanck Maria.
O Heer, als ick gedenck
V Goddelijck geschenck
Van 't eeuwigh zaligh leven:
Soo wordt mijn Ziel verheught
En tot geen ander vreucht
En kan sy haer begeven.
'k En hebbe geldt noch goedt,
Noch gunst van vleys en bloet,
Om my op te verlaten:
Want ick heb kruys of geen,
Ick vinde my alleen:
O Heer, komt my te baten.
Ghy noodight my wel soet,
Maer in druck, en armoedt
Laet ghy my heenen zwerven:
Men seydt van uwe Min,
Maer ick en weet waer in,
Ten ware na dit sterven.
't Is waer, de rechte deucht
Maeckt wel de Ziel verheucht,
Maer 't menighvuldigh lijden,
Dat steedts het hert beklemt,
Schijnt my te maecken vremt
| |
[pagina 420]
| |
Van 't Geestelijck verblijden.
Te meer, als ick aensie,
Dat, die u zijn partie,
Leven in weelden prachtigh:
En ick, die u aenhangh,
Met eenen droeven sangh
Moet altijdt wesen klachtigh.
Waer ick my keer of wend,
Tot een onseker end'
Gedyet al mijn poogen:
't Geen and'ren wel geluckt,
Dat wert my hier ontruckt,
En uyt der handt getogen.
't Geen den nootdruft aengaet
In mijnen kleynen staet,
En kan ick nau bekomen,
Soo dat mijn tegenspoet
Van veel, die 't meynen goet,
Seer qualijck wort genomen.
Die my wel kenden eer,
Om mijns drucks wil, o Heer!
My nu den rugge bieden:
Die anders (soo 't my gingh
Na wensch, in alle dingh)
My niet en souden vlieden.
Doch als ick 't overlegh,
Soo denck ick, dit 's den wegh
Om u alleen te minnen,
Want 't hert hier niet en heeft,
Waer in het rust of leeft,
Om troost daer deur te winnen.
Hier in soo helpt my noch,
Dat ghy noyt met bedrogh
Hebt met de uw' gehandelt:
Die hier door druck en kruys
| |
[pagina 421]
| |
Hebben na 't Hemels huys
als Pelgerims) gewandelt.
Och! vestight mijnen sin
Geheel op uwe min,
Dat die mijn schat mach wesen:
Want als ick ben vervult,
Hoe ghy 't dan maecken sult,
V Naem sal zijn gepresen.
|
|