't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 417]

Het hondert en xliiij. Liedt,
Bruylofts-Liedt.

Op de wijse: Edel Karsouw, Maegdeken, &c.

WY wenschen t'saem,
O Bruyd'gom uytgelesen,
Met dijn Bruydt aen de hand,
Dat sijnen Naem
Door u werde ghepresen,
Die 't Houw'lijck heeft geplandt:
Wilt met verstandt
V selven wel regeeren,
Dat den zegen // werdt verkregen
Van den Heer der Heeren.

Och! 't is soo soet

In blijschap en in minne
Te samen zijn vergaert,
Als het gemoedt
Heeft hulp aen sijn vriendinne,
In 't Houwelijck gepaert,
Al is bezwaert
Natuere, door het lijden:
d' Eenighede // liefd' en vrede
Kan den Geest verblijden.

Begint u saeck

Nae Tobias exempel,
Met reyn gebeden siet,
Dat Godt vermaeck
In u heeft, als een Tempel,
Waer in sijn wil geschiedt;
En hindert niet
Den Geest in 't heyligh Wesen;

[p. 418]

 

Soo sal trouwen // niet berouwen,

 

Maer de Ziel genesen.

 

 

 

In 't Paradijs,

 

Van twee heylige Leden,

 

Het Houwelijck began,

 

Tot een bewijs,

 

Dat Godt behaeght die zeden:

 

Soo heeft oock Syons Man,

 

In Ianaan

 

De Bruyloft gaen vereeren,

 

Met een wonder // in 't bysonder,

 

Om daer uyt te leeren.

 

 

 

Schoon oft hy u,

 

O vrienden uytverkoren,

 

Vint arm ende kleyn,

 

Ist dat ghy nu

 

Wilt nae sijn stemme hooren,

 

Wachtend' op hem alleyn:

 

Sal sijn Fonteyn

 

Wt water kruycken schincken

 

Soeten wijne // om in pijne

 

Smaeckelijck te drincken.

 

 

 

Den Bruydegom

 

Die zijn Princes sal kroonen,

 

In 't eeuwigh leven soet:

 

Die wil al om

 

Gestadigh by u woonen,

 

En stercken u gemoedt;

 

Der Zielen goedt

 

Door sijn genae vermeeren,

 

Dat u treden // zy in vreden,

 

Sijnen Naem ter eeren.