't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijEnde gaet op de wijse: Wilhelmus van Nassouwe: Ofte: Van den hondert en 30. Psalm.
EEn Chaos na den oogen
Als men' van buyten siet
Doch na wijsheyts vermogen
| |
[pagina 382]
| |
Voor God en ist soo niet:
God heeft sijn handt behendigh
Verborgen in elck dingh,
Al schijnet hier ellendigh,
Na ons verstandt geringh.
Veel kleyntjes maken t'samen
Eynd'lijck een werck seer groot:
Wie dit niet kan bevamen
Lijdt in 't gemoedt aenstoot,
Als hy veel siet geschieden
Stuckwijs de dingen half,
Kond' hy verstaen 't bedieden,
't Waer sijn gemoedt een salf.
Die de Horlogie maken
Gaen in haer orden vast,
En weten al d' oorsaeken
Van elcken tandt gepast:
Maer die sonder verstanden
Van buyten 't werck aensiet,
En kan niet zijn voorhanden
Dan onrust en verdriet.
Alsoo ist oock verborgen
Voor ons, 't geen datmen siet,
Van heden noch van morgen,
En zijn d' oorsaken niet:
Wy sien 't hier maer ten deelen,
Maer den Autheur van 't werck
Die kent het in 't geheele,
En heeft daer op gemerck.
Siet men op Caiphas nijdigh
Op Pilatus verwoet,
De sinnen werden strijdigh,
't Is tegen het gemoedt:
Maer sietmen op de orden
Des Vaders in het kruys,
| |
[pagina 383]
| |
Men sal dan konnen worden
Getroost in het confuys.
Sal ick den Kelck niet drincken
Sprack dat onnoosel Lam?
Die my d' Vader wil schincken,
Hoewel 't door middel quam
Van veel Godloose Boeven,
Die liepen in het wildt,
't En scheen niet te behoeven
Dat God soo noodigh hilt.
Siet ghy op het verkoopen
Van Ioseph, deur sijn Broers,
De sinnen sullen loopen
Op eenen vreemden cours:
Maer kond ghy dit betrouwen
Dat God hem hier deur sand,
Ghy sult daer in aenschouwen
Sijn wonderlijcke hand.
Het scheen oock by gevalle
Dat Tobias wert blind,
Maer sijn beproevingh alle
Hy namaels goet bevind:
Een Swalu uyt den neste,
Och! wie sou dencken dat,
Dit ongeval op 't leste
Sou brengen eenen schat.
Iobs armoed' en berooven,
Geschiede deur Sathan,
Wie sou konnen gelooven,
Dat desen vromen man,
Sou hebben moeten lijden
Van al dat boos gedrocht,
Ten waer datmen by tijden
Gods wijsheyt ondersocht.
Hoe ist in oude tijden
| |
[pagina 384]
| |
In d' eerste Kerck gegaen?
De vrome moesten lijden,
Men heeft geworght, gebraen,
De alder-vroomste Mannen
Zijn in 't verdriet gebrocht:
Het scheen dat de Tyrannen
Al de'en wat haer goet docht.
Som gaven mandamenten,
Daer in elck boef kreegh macht,
Te pijnen met tormenten,
Die hy in 't hert bedacht:
Sy scheurden en sy reten
Het vlees der Christ'nen, siet,
't Scheen God had' se vergeten,
Nochtans en wast soo niet.
Het roerde door malkander
Gelijck een wild gezwerf,
d' Een Tyran somtijdts d' ander
Heeft gebrocht in 't verderf:
't Scheen dat Godt elcks moetwille
Liet na sijn lust betien,
Hy zweegh en hiel hem stille
Van buyten aen te sien.
Als ghy onschick'lijckheden
In velen siet en hoort,
Denckt altijdt op de reden
Die Christus brachte voort:
Geen Musk' en is vergeten,
Noch valt op eerden hier,
Buyten uws Vaders weten,
Dat kleyn onnosel dier.
Hoewel ten is geen vreughde
Als men gevoelt Gods roe,
Maer 't is een groote deughde
Wanneer men 't neemt in 't goe:
| |
[pagina 385]
| |
Wilt uwen mondt vry drucken
In 't stof, als men u slaet,
Godt sal 't laten gelucken
Eyndelijck t' uwer baet.
Soo ghy Gods wonder wercken
d' Oorsaeck, en den waerom
Hier niet en kondt bemercken,
Soo gaet in 't heylighdom,
Gelijck als David dede
Doen sijn hert was benout:
Hy vandt der zielen vrede
Als hy het eynd' aenschoud',
Die in den Chaos wandelt,
En Gods werck niet gelooft,
Een Chaos hy behandelt,
't Verstand blijft hem verdooft:
Maer die gelooft Gods schicken
Wt sijner liefden aert,
Tot sijn gemoedts verquicken
Wert sijn gesicht verklaert.
|
|