't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Phoebi gulden strael. Ofte: Och hoe lieffelijck ist vergaderen jent.
HEft op u gemoet
En singht een Lofzangh soet,
Godt den Heer tot prijs en danck,
Geeft hem lof met blyden zanck
Voor al dat hy ons doet,
Aen ziel en lichaem
Gheeft hy spijse bequaem
Door sijn overgroote deucht
| |
[pagina 353]
| |
Maeckt hy onse ziel verheucht,
Des lovet zijnen naem
Hy is leven van de ziel,
Dat van liefde noyt ophiel,
Al doen wy afkeer
Van hem en zijn leer,
Door zijn groote min
Treckt hy onsen sin
En soeckt ons al weer.
Hy heeft ons ontfaen
Als den Samaritaen,
Doen wy lagen neer gevelt,
Door des Sathans loos gewelt
Heeft hy zijn liefd' ontdaen,
Oly ende Wijn
Gaf hy tot medecijn
Waer door onse ziel genas,
Die van Godt vervreemdet was,
Des wilt hem danckbaer zijn,
Hy heeft ons genomen aen
Gelijck als den Pellicaen,
Die zijn jongen voedt
Met sijn eygen bloedt,
Om der Slangen beet
Te genesen heet,
Door der liefden gloet.
O mensch waer ontrent,
Dat ghy u keert of went,
Nergens sult ghy vinden hier
Sulcken liefde goedertier,
Als hy u toont present,
Al 's wereldts jolijt
En is maer voor een tijdt
Maer de vruchde die Godt geeft
In de ziel die eeuwigh leeft,
| |
[pagina 354]
| |
Nimmermeer en verslijt:
Dus onsluyt dan u gemoet,
En ontfanght sijn liefde soet,
Drinckt uyt die Fonteyn,
Die daer vloeyt in 't pleyn,
Voor al die daer komt,
Niemant uyt genomt
Hy zy groot of kleyn.
't Is voor hem gelijck
Het zy arm ofte rijck:
Want geen rijckdom is voor dien,
Die het alles kan gebien
't En is maer aerd' en slijck,
Sijn heerlijckheydt groot,
Den armen en den noot
Kan vervullen met sijn goedt
En die hebben overvloet,
Die lijden veel aenstoot,
Dus laet al u rijckdom zijn
In sijn lieffelijck aenschijn:
Want daer in bestaet,
V profijt en baet,
Dat d' inwendigheydt
Vint een heerlijckheydt
Die niet en vergaet.
Set geen toeverlaet
In 't geen dat hier vergaet:
Want die werelt die nu schijnt
Morgen als een bloem verdwijnt,
't Is al te krancken staet,
Maer gedenckt hoe ghy
Altijdt meucht wesen bly
In den Heer met volle vreucht
Als ghy in hem schept geneucht,
En hy weder in dy,
| |
[pagina 355]
| |
O wel soete eenigheydt!
Daer den Heer der heerlijckheydt
Nemen wil sijn woon
In het hert ydoon,
En maken sijn rijck
Ons met hem gelijck,
Tot een eeuwigh loon.
Komt laet ons nu al,
Met een seer bly geschal
d' Alderhooghsten geven lof:
Want dit al het Hemelsch hof
Seer wel bevallen sal,
En indiender yet
Van yemant waer geschiet,
Door het menschelijck abuys
't Welck ons maeckte druck of kruys
Wilt dat gedencken niet,
Laet der Liefden stercken bant
In ons nemen d' overhandt,
Laet ons in den Gheest
Vrolijck houden Feest,
En hem geven prijs
Tot een vast bewijs,
Dat hy ons geneest.
|
|