't Geestelijck kruydt-hofken


Het hondert negentiende Liedt, Aenmerckingh op de bekeeringh van Lydia, tot Leeringe voorgesteldt.
Op de wijse: Mijn ziel maeckt groot den Heer. GOdt sendt sijn Boden soet, Daer hy vindt een gemoedt Oprecht en soet van gronde: Maer daer hy 't herte vindt Weerspannigh en verblindt, Wijckt hy tot allen stonde. 't Kley-achtigh Asia, Kout, vochtigh voor en nae, 't Zaet Gods niet kan ontfangen: Onvruchtbaer is den grondt,
[pagina 324]
Daerom des Heeren mont Neemt elders waer sijn gangen. Mysia vol schandael, En grouwel altemael Wil met Godts aerdt niet paren, Daerom den Geest gebiet, Aldaer te komen niet Sijn ghetrouwe dienaren. Macedonia, schier, Ontsteken als een vyer In brandt der soeter minnen, Treckt door sijnen Magneet, Tot hem Godes secreet, Den Geest wil wel daer binnen. Aldaer is Lidia, Een Moeder vol genae, Geboortigh voor den Heere, Soo haest sy Pauli woort Opmerckigh heeft gehoort, 't Hert ontsluyt door zijn Leere. 't Woort Christi haer kracht heeft, Wat my de Vader geeft, Dat sal tot my inkomen, En wie tot my genaeckt, Wert van my niet gewraeckt, Maer Lief'lijck aengenomen. Godts-dienstigheydt bequaem, Is Godt seer aengenaem, Lidia met den Vrouwen, Oeffenden in 't gebedt, En kregen goet ontset Door Pauli soet aenschouwen. Sulck moederlijck gemoet Wert door Gods Geest gevoedt, En deelachtigh Godts rijcke,
[pagina 325]
Godt die de sijne kent, Brenght s' al in sijn convent, Die zijn van sijns gelijcke.