't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 312]
| |
Op de wijse: Ick peyns om een persoone.
PAulus een vat verkoren
Van Godt den Vader goet,
Tot Tharsen was geboren,
Eerst in sijn jonckheydt soet,
Soo quam hy te Ierusalem,
By Phariseen, was hy gemeen
Die onderwesen hem.
Aen Gamaliels voeten
Leerd' hy neerstigh de wet,
De Christenen t' ontmoeten
Began hy al te met
Met groot vervolgh, uyt yver blindt,
Stephanus bloet // docht hem al goet,
Want hy deed' als een kindt.
Maer Godt die uyt den hoogen
Hier alle dingh aensiet,
Wou' niet langer gedoogen
Sijn kind'ren in 't verdriet,
Hy sprack hem uyt den Hemel aen,
Een helder licht // nam sijn gesicht
En gingh hem neder slaen.
Ananias, den vromen,
Door een gesicht vermaent,
Is tot Paulum gekomen,
Die sijn sonden betraent,
Het doopsel hy van hem ontfingh,
| |
[pagina 313]
| |
Terstondt daer na // d'Apostel dra
Christum prediken gingh.
Arabia dat Rijcke
Ontfingh dat soete woord,
Damascus des ghelijcke,
De Ioden zijn gestoort:
Doch in een mand' ontquam hy haer,
En Barnabas // geleyd' hem ras
By d' Apostelsche schaer.
Door zijn vyanden lagen
Tot Tharsen nam hy keer,
En nae sommige dagen
Barnabas haeld hem weer:
T' Antiochi een jaer hy leerd',
Den Christen naem // begost bequaem,
Veel volcks werdt daer bekeert.
Aelmissen hy bestelde
Door diert in 't Ioodtsche lant,
De Heylige Geest melde
Te gaen als Predicant:
Tot Cypren hy van Christo leert,
Het Duyvels kindt // dat wert verblind
En Sergius bekeert.
Het woort Godts hy verkondight
T' Antiochi, Pysid'
Het Ioodsch' volck hen besondight,
De Heyd'nen zijn verblijd,
Vervolgers schudden sy het stof,
En wand'len na // Iconia,
Verbreyden daer Gods Lof.
't Vervolgh drijft hun te Lijstren,
De kreupel wert gesont,
De Heydenen verbyst'ren
En offeren hun terstont,
't Zijn Goden, hebben sy gemeent:
| |
[pagina 314]
| |
Door Ioden nijdt // keerden 't subijt,
S' hebben Paulum ghesteent.
Sy togen 't land rond-omme,
Maeckten de Broeders sterck,
En keerde wederomme
Van haer bevolen werck:
Verkondichden Godts goetheyd saen,
Die d' Heyd'nen doof // tot het geloof
Een deur hadd' opgedaen.
Te Ierusalem binnen
In d' oproer der Gemeent
Hebbens' met blijde sinnen
De herten daer ver-eent:
Sy deeden van Gods werck vermaen
Met Sila soet // docht Paulus goedt,
Te reysen nu voortaen.
Timotheus werdt besneden,
Ghemeynte zijn gesticht,
De Geest wijst Pauli treden
Al door een nacht-gesicht.
Lydia wert geopent 't hert,
Waer-seggend' Geest
Wijckt seer bevreest,
Stock-meester gedoopt werdt.
Paulus te Thessalonen,
Banck-boeven doen hem leet:
Sy willen Iason honen,
Maer sijn antwoord is reedt:
Tot Berr'hoa de Schrift doorsocht,
't Edel geslacht, dagh ende nacht
Oft alsoo wesen mocht.
Door Ioden nijdt verdreven
Komt Paulus tot Atheen:
De Philosophen keven
En raeckten op de been:
| |
[pagina 315]
| |
Sy dienden d' onbekenden Godt,
Daer 't al in leeft // jae roert en sweeft,
Noch blevens even bot.
Hoorende van 't verrijsen
Eenige vallen by
Damaris, Dionysen:
Tot Corinthen komt hy,
Daer werckt hy sijn tabijten goet,
By Aquila // en Priscila
Sijn lieve vrienden soet.
De Ioden door hun laster
Halen hun bloet op 't hooft,
Iustus werdt dies te vaster,
En Crispus oock gelooft,
Paulus leerd anderhalf jaer
Corinthi stadt // in welcke hadt
De Heer een groote schaer.
De Ioden hem beklagen,
Gallio drijftse wech,
Sosthenes werdt geslagen,
Paulus maeckt overlegh,
Na scheeringh gaat 't Ephesen hy,
En spoeden hem // Ierusalem
Te zijn in 't Hoogh-tijdt by.
Van daer soo komt hy neder
Tot Antiochia,
Door reyst de Landen weder
Phrigi, Galatia,
Besoeckt de Broeders over al,
En maecktse sterck // in s Heeren werck
Wien hy hun oock beval.
Apollo tot Ephesen
Van Aquil onderrecht
Houdt tot Corinth sijn wesen,
Maer Paulus 's Heeren knecht
| |
[pagina 316]
| |
t' Ephesen hy Discipels vint,
Iohannes Doop // was al haer hoop,
Wien hy den Geest ontbindt.
Als sommigh' qualijck spraken
Door dispuyt openbaer:
Scheyt Paulus van hun saken,
Leert in de school twee jaer,
Sweet-doecken doen Mirakel groot,
Doch Scevie soon' // die krijgen hoon,
Den Geest brenght haer in noot.
Hun sonden veel belijden,
Konst-Boecken zijn verbrandt,
Paulus neemt voor by tijden
Te trecken door het landt,
Om na Ierusalem te gaen,
Terwijl ontstaet, een oproer quaedt
t' Ephesen om Diaen.
Nae vriendelijck afscheyden,
Reyst hy nae Macedoon,
In Griecken 't woordt hy breyden,
't Iootsch volck hem willen doon,
Veel lieve vrienden doen hem dienst,
Doch in Troaed' // Eutygh' ontstaet
Den val op 't onvoorsienst.
Vertroost, door sijn op-weckingh,
Zijn al te samen sy,
Paulus in d' omme-treckingh
Ephesen reyst voor-by,
Vermaent met tranen d' ouders al,
Maeckt sijn af-scheyt
't Quaet hun voorseyt
Wat nae ontmoeten sal.
Veel weenen is gebleken,
En Paulus scheyt van haer,
Tot Tyrum in-geweken
| |
[pagina 317]
| |
Toeft seven dagen daer:
In Cesari, d' Euangelist
Philippus heeft // dochters beleeft
Die 't Propheteren wist.
Agabus hem voorseyde
Sijn banden door den Geest,
Doch watmen hem voorleyde
Hy bleef al onbevreest,
Hy komt binnen Ierusalem,
Voldoet beloft' // na Moyses, oft
De Ioden vonden hem.
Geschrey hem openbaerde,
Paulus gedrongen wert,
De Hooftman hem bewaerde,
Het volck was al verwert,
Nae dat hem d' Hooftman heeft verhoort,
Van dat hy waer // d 'Egyptenaer
Oorlof hy sijn antwoort.
Stilt', door het wencken zijnde,
Paulus zijn reden doet:
't Geroep hem ondermijnde
En wierpen stof verwoed',
Door 't Borgher-recht men hem niet slaet,
Doch hy geleyt // wert om bescheyt
In hooge-Priesters raedt.
Paulus den raedt aensiende
Straft de gewitte wandt,
En haren last ontvliende,
Twee secten steeckt in brant.
Den Heere sterckt hem in der nacht,
Door 't quaedt verbont
d' Hooftman terstont
Bereyt een stercke wacht.
| |
[pagina 318]
| |
Tot Felix werdt gesonden
d' Apostel in Cesaar,
De Ioden om hem stonden,
Tertulus klaeghde zwaer,
Pauli antwoord' hem wederleydt,
Felix bespreck // houdt van gebreck,
Schrickt van 't geen Paulus seydt.
Festus in 't landt gekomen
Paulus voor hem ontbiet,
Soeckt gunst by den onvromen,
Paulus ten Keyser vliet,
Agrippa hem te sien begeert:
En hoort hem aen // doch zijn vermaen
En heeft hem niet bekeert.
Paulus met lange reden,
Stelt sijn bekeeringh voor,
Agrippa werdt door-sneden
Van des waerheydts gehoor,
Maar Festus hem ontsinnigh acht,
't Besluyt was klaer // hy moeste naer
Den Keyser zijn gebracht.
De scheep-vaert werdt begonnen,
d' Apostel gunste vint,
Voorseydt te zijn verwonnen
Van storm en groote wint,
Doch d' hooft-man op den stuer-man bout
En achtet kleen // waer na geween
Quam doen te laet beroud'.
Een wind' het Schip om voerde
Wel veerthien dagen lanck,
Terwijl hem niemandt roerde
Om nutten spijs of dranck,
Anghst en gevaer benam den moet,
Paulus voorseydt // door Gods beleyd,
Behout na tegenspoet.
| |
[pagina 319]
| |
Naer lange tijdt omswerven
Quamen sy te Melijt,
Daer raeckt het schip aen scherven,
Elck swom aen landt subijt,
Paulus een slangh wierp in het vyer,
En hy genas // op 't selve pas
Veel menschen vol dangier.
Als sy te Romen quamen,
Paulus kreegh eenen moet,
Siende de Broeders t' samen
Die hem deden ontmoet,
De Ioden heeft hy daer verbreyt
Godts rijcke klaer // waerom hy daer
Gevangen was geleydt.
In sijn gehuurde wooningh
Blijft Paulus daer twee jaer,
Doet van Godts rijck vertooningh
Vrymoedich sonder vaer,
Wie tot hem komt hy wel ontfanght
Vriend'lijck ontmoet // doet hyse soet
Van 't geen haer ziel belanght.
Na desen hy hem keerde
In Spaengien, soo men hout,
Al waer hy Christum leerde,
En veel Gemeenten bout,
Gods vyer'ge Liefde dreef hem voort,
Met kloeck verstant // heeft hy beplant
De werelt met Gods woort.
d' Historien beschrijven
Dat Nero, den Tyran,
Heeft Paulum doen ontlijven:
Want dese lieven Man
Was uyt genade by gheleydt
Des levens kroon // tot eenen loon
Voor al zijnen arbeydt.
|
|