't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en sesthiende Liedt,
Van het ingeschapen goedt, waer door den mensche altijdt vermaendt wordt tot de deught, en tot den wegh des levens.

Op de wyse: Ghy memelijckers met namen.

ICk moet een weynigh singen
Van 't inwendige goet:
Het zijn verborgen dingen
Geplant in het gemoet,
In die scheppinge soet
Daer heeft den mensch verkregen
Een Goddelijck bewegen
Door het in-blasen vroet.

Dit vonckje kan hem leeren

Hoe hy wandelen sal,
Wil hy tot quaed hem keeren,
't Ontrust van binnen al,
't Verkondight sijnen val
't Is aen Adam gebleken
Doen hy hem gingh versteken,
Vreesende 't ongeval.

Meer dan twee duysent jaren

De werelt had gestaen,
Datter geen boecken waren,
Want Godt heeft sijn vermaen
Door sijnen Geest gedaen,
Al in het hert van binnen,
Doch haer verdorven sinnen!
Waren 't niet onderdaen.

[p. 311]

 

't Vernuft wil hem niet geven

 

Al onder 's Geests gebiedt,

 

Dat brenght den mensch in sneven,

 

Want als men 't wel in siet:

 

Wat Godt oyt sprack of riedt,

 

Dat kondt ghy hier in leeren,

 

Wat ghy niet soud begeeren

 

Doet dat een ander niet.

 

 

 

't Sal d' Heydenen oordeelen

 

't Gheen in het herte staet,

 

Sijn wetten en beveelen,

 

Kennis van goedt en quaedt,

 

Maer die 't licht henen slaet,

 

En wandelt kromme wegen,

 

Heeft de Conscienty tegen,

 

En Godts beschreven raedt.

 

 

 

Godt wy in ons gevoelen

 

Als wy luysteren stil,

 

Maer door ons eygen woelen

 

Soo krijgen wy geschil,

 

D' inbeeldingh van de wil

 

Verleydt onse gedachten,

 

't Gesicht verliest sijn krachten

 

Als door een vreemden Bril.

 

 

 

Gerechtige sal leven

 

Wt sijn geloove vroedt,

 

Elck is de proef gegeven

 

Van sijn eygen gemoedt,

 

Wie hier in trouw'lijck doet,

 

Godt sal hem meer verlichten

 

En stadigh onder-richten

 

Door aenhoudingh van 't goet.