't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijMen kan 't singen op de wijse: Onse Vader in Hemelrijck.
IEsu die uws gedachtigh is,
Sijns herten vreugt waerachtigh is,
Doch boven honigh boven al,
Is u bywesen Lief getal,
O Iesu soet! O Liefste mijn!
Wanneer sal ick eens by u zijn?
Men singht soo soete geen musijck,
Men hoort geen liedt so vreugden-rijck,
Men dicht geen lieffelijcker toon,
Als Iesus Christus, Godes Soon,
Iesu mijn lof mijns herten sangh,
Ick singh u al mijn leven langh.
Iesu de sondaers ghy aenveert,
Hoe minn'lijck voor die u begeert,
Hoe goet zijt ghy voor die u mint,
Maer wat toch voor de geen u vint?
Iesu mijn hoop, mijn Heysch, mijn lust,
Wel is de ziel die in u rust.
| |
[pagina 287]
| |
Iesu der herten soete schicht,
Fonteyn des levens, zielen-licht,
Ghy overwint al swerelts vreucht,
En al dat yemant hier verheught,
Bestraelt mijn Ziel, door-schiet mijn Borst,
En laeft mijn hert, want het u dorst.
Noch tongh en heeft het oyt vertelt,
Nocht letter heeft het oyt gespelt,
Die 't heeft geproeft die weet gewis
Iesum te minnen, wat dat is,
Die Iesum mint, o hooghste lot,
God blijft in hem, en hy in Godt.
Int bedd' mijns herten en daer voor,
Doch met gesloten kamer-door,
In huysen, hoven, over straet,
Soeck ick mijn Iesum vroegh en laet,
Iesus die mijn beminden is,
In 't hert alleen te vinden is.
'k Sal met Maria vroegh opstaen,
En smorgen tot den grave gaen,
Met vragen, klagen, droef gemoet,
Hem soecken tot dat ick hem groet,
Die Iesum den gekruysten soeckt,
En vreest niet, want u Godt verkloeck.
'k Sal 't graf met tranen maken nat,
Met suchten wand'len door den pat,
Voor Iesus voeten vallen neer!
Die kussen en omhelsen weer,
O schoone voeten heel doorwont!
By u de sonderss' gracy vont.
1. Pause.
Iesus een Coningh wonderlijck,
Is triumphantigh, eel en rijck,
| |
[pagina 288]
| |
Veel soeter dan men spreken kan,
Volmaeckt die niet ontbreken kan:
Mint doch, o ziel! dient desen Heer,
Groot is u loon, u vreught, u eer.
Wy bidden Heer staet ons doch by,
Op dat ons hert verlichtet zy:
Geen duyster nacht daer in gedult,
Maer met u Liefd' en smaeck vervult,
't Hert dat God naeckt, gansch niet en deert,
't Hert dat Godt smaeckt niet meer begeert.
Heer als ons herte u onthaelt,
Ws waerheyts licht ons dan bestraelt
Dan word dees werelds yl verfoeyt,
En 't vuyr der Liefden in ons gloeyt,
O vuyr der Liefden my verslindt
Mijn Geest, mijn vleesch, wat gh' in my vindt.
De Liefde Iesu oversoet
Is waerlijck eenen honingh-vloed:
Veel soeter duysentmael en meer
Als mensch kan seggen immermeer:
Proeft, siet en vat: want Godt is soet,
Geen weerder schat, geen hooger goet.
Sijn lijden is sijns Liefden pant,
En 't bloedt gestort aen elcken kant
Waer door wy menschen zijn gekocht
En tot Godts aenschijn in gebrocht,
Geen meerder Liefde yemandt heeft,
Als die zijn Ziel voor vrienden geeft
Iesum te kennen tracht, o mensch!
Hem te beminnen, zy u wensch,
Met vlijt te soecken niet ontbreeckt,
In 't soecken meer u Liefd' ontsteeckt:
| |
[pagina 289]
| |
Die Iesum kent, waerachtigh leeft,
Die Iesum mint houdt dat hy heeft.
Die u soo mint, met min onthaeldt,
Zijn Liefd', o ziel! met d' uw betaelt,
In desen geur u vlijtigh spoedt,
En Godts verlangen doch voldoet,
Tot Godes Liefd u herten vroomt,
Want hy met liefd' u hert voorkoomt.
Iesus altijdt genadigh is,
Geeft blijschap die gestadigh is,
Oprechten troost hy mede brenght,
En vreught des herten ongemenght,
Des werelds vreugd' in druck vergaet,
Des Heeren blijschap eeuwigh staet.
2. Pause.
Iesu my dese jonste doet:
Geeft my uws Liefden overvloedt,
Laet komen dien ghewenschten dagh,
Dat ick u sien en loven magh,
Wel ist die woonen in u Hof,
En u daer singen eeuwigh lof.
Al zijn mijn woorden onbequaem,
Nochtans verbreyd' ick uwen naem,
De Liefde my daer toe verstout,
Die buyten u geen blijschap houd:
Naem Iesu weest gebenedijt,
Van nu tot eeuwigh en altijdt.
Iesu, u oversoete min
Vermaeckt des menschen hert en sin,
Verzaedt de ziel doch sonder last,
Als honger door verzaetheydt wast:
Dien God verzaed, wel niet ontbreeckt,
Dan als m' hem smaeckt den lust ontsteeckt.
| |
[pagina 290]
| |
Al die u eten, hong'ren Heer,
Al die u drincken, dorsten meer,
Doch sy begeeren anders geen,
Dan Iesum d' alderliefst alleen,
Mensch eet dit broodt, drinckt desen wijn,
't Is saligh hier in gulsigh zijn.
Maer die dees liefde droncken maeckt,
Die weet te recht hoe Iesus smaeckt,
Hoe saligh is hy diense vult,
Want hy niet anders en gedult,
Wat kan ontbreken 's mensch gemoet,
Alst Godt besit, dats alle goet?
Iesu der Eng'len ciersel rijck,
In 't hooren soeter dan musijck,
In 't proeven boven alle smaeck,
In 't hert een Hemels blijd' vermaeck,
Gheen dingh, ten heeft wicht, maet, getal,
Iesus alleen ist al in al.
Ick roep wel duysent mael, en meer
Mijn Iesu komt ghy oock, wanneer?
Wanneer maeckt ghy mijn herte bly,
En dat van 't u versadet zy?
Ick queel van Liefde, roept u Bruydt,
Ciert my met bloemen stut met fruyt.
Iesu 't gestadigh minnen dijn,
Is mijn gedurigh quael en pijn,
Doch meed' een vruchte honigh soet,
Die waerlijck 't eeuwigh leven voedt,
't Verlangen Iesu ist u druck,
't Omvangen is weer groot geluck.
3. Pause.
Iesu op 't hooghste goedertier,
Mijns herten vreught en goede cier,
| |
[pagina 291]
| |
O goetheyd groot niet om verstaen
Laet doch u Liefd' mijn ziel omvaen,
O ziel! die Godes Liefd' omvat,
Wat goet hebt ghy, hoe rijcken schat?
Iesum te minnen is my goet,
Aen niemandt hechten mijn gemoet,
En worpen eygen wil van my,
Op dat Iesus mijn leven zy,
Het sterven is my groot gewin,
Iesus mijn leven hert en sin.
O Iesu aldersoetste boel,
In 't suchten ick u troost gevoel,
Het bitter schreyen u genaeckt,
En 's herten roep u ooren raeckt,
Ick sucht, ick schrey, roep dach en nacht
Komt Bruydegom mijn, u Bruydt u wacht.
Waer dat ick gae, of waer ick stae,
Mijn hert altijdt volght Iesum nae,
Hoe blijd ist my als ick hem vindt!
Wat g'luck als ick hem met my bint!
Iesum te derven is my smert,
Sijn schat te erven soeckt mijn hert.
't Omhelsen dat ick dan bekoom,
Is soeter dan een Honich-stroom,
Den bant waer tusschen ick dan hangh,
Is Iesus arm, maer duurt niet langh,
O vreuchd! o Lot! o soete bandt!
't Omhelsen van Gods rechterhandt.
Nu sie ick dat ick heb gesocht,
En mijn begeert' is nu volbrocht,
Iesus heeft my het hert doorwont,
Door Liefd verbrant tot inden gront,
Wie weet hoe wel de ziel genoeght,
Als Godt sich selven by haer voeght.
| |
[pagina 292]
| |
Als Iesus dus in 't herte rust,
Sijn Liefd' en wort niet uyt geblust,
Maer blijft gestadigh onverflauwt,
En wast te meer wat haer benauwt,
Fenijn en pijn hoe groot hoe fel,
God mint, 't verwint oock dood en Hel.
De Liefde Iesu stadigh brand
En wonder soet is haren band,
Verheughlijck meed' is haren smaeck,
En seer gheluckigh haer vermaeck:
Ist rauw, dees brandt maeckt gaer den kost,
Ist nauw, dees band raeckt maer 't ontlost.
4. Pause.
Dees Liefde uyt den Hemel daelt,
En 't mergh mijns Herten diep doorstraelt,
S' ontfonckt mijn ziel en kout gemoedt,
Den droeven geest sy vreught aendoet:
O die God mind! weest vry verheught,
Ghy zijdt Godts Kindt, wat meerder vreught.
O brand! geen salighlijcker brandt,
Geen liefden vuyr men heeter vant:
O troost! hier in dit tranen-dal,
Gods Soon te minnen boven al,
Mindt Godes Soon, 't verdrijft u pijn
Sijn Liefde schoon doet saligh zijn.
O Iesu! bloem van 't maegden-velt,
V min met soetheyt wort vertelt,
Lof eer zy uwe Majesteyt,
Want 't eeuwigh Rijck is u bereyt:
Iesu u singen d' Eng'len lof,
Want ghy den Prins zijt van haer Hof.
| |
[pagina 293]
| |
Komt Koning, komt mijn goede Heer
Komt Vader, u komt alle eer,
Beschijnt mijn ziel met uwe strael,
Ghy zijt verwacht soo menighmael,
Mijn tranen zijn mijn brood tot spot
Wanneer men seyd: waer is u God?
Iesu klaer boven Sonne-schijn,
Wel rieckend' boven balsem fijn,
Soet soetste boven alle soet,
En liefste boven alle goedt,
Die kent wat ghy van binnen zijt,
V mindt soo ghy te minnen zijt.
Iesu u smaeck de ziel verweckt,
V geur het herte tot hem treckt,
Mijn Geest in u geheel bezwijckt,
En sich genoeght, met u verrijckt:
Vreught, eer, gewin, wort gantsch versmaet
Wanneer Gods min mijn hert versaet.
Iesu mijns herten soet playsier,
O vlamme van het Liefden-vyer,
Door u mijne ziele wort verblijd,
De menschen van de doodt bevrijd:
O Iesu soet! ons toe verlaet,
Ghy geeft al 't goet, en weert al 't quaet.
Komt weder, o Beminde schoon!
Die sit nu in uws Vaders troon,
Den vyand hebt ghy 't onder-brocht,
En 't Hemelrijck door 't bloed gekocht:
Komt Iesu, dits u Testament,
Ick ben met u tot 's werelts end.
5. Pause.
Ick volgh al-om u achter aen,
Waert is, g' en sult my niet ontgaen,
| |
[pagina 294]
| |
Want gy mijn hert my hebt ontschaeckt
O Iesu! ons tot lof gemaeckt,
Die Iesum volght gaet wel gewis,
Want hy den wegh en Leydtsman is.
O 's Hemels borgers komt met spoet
En uwe poorten open doet,
Des doodts verwinner ras ontmoet
Seght: Coningh Iesu weest gegroet!
Vuyr, Locht, Zee, Aerd, Bosch, Bergh, en dal.
Iesu regneert, maeckt bly gheschal.
O Coningh machtigh, glorieus,
O Coningh seer victorieus!
Genadigh over ons misdaet,
O Iesu 's Hemels meest cieraet!
Rijck en groot-dadigh, machtigh, wijs,
Maer meest genadigh, dat 's u prijs.
Fonteyn, die rijck genade vloet,
O son! wiens licht Gods stadt behoet,
Des droefheyds nevel van ons jaecht,
Met 't licht ws blyschaps ons bedaegt
Fonteyn, u kracht Gods stadt verblijt,
Son reyn, geen nacht u padt en lijdt.
Iesu u prijst des Hemels Choor,
En singht u lof met soet gehoor,
De wereldt hebt ghy heel verblijdt,
Met God versoent, van 't quaet bevrijt
De Eng'len singen altijdt weer,
O heyligh, heyligh, heyligh Heer!
Iesu u rijck in vree bestaet,
Die hert en sin te boven gaet,
Och of mijn ziel die eens besat!
Hoe seer verlanght sy nae dien schat,
Godts rijck is spijs noch dranck, maer meest,
| |
[pagina 295]
| |
Recht, vreed, en blyschap in Gods geest.
Iesus weer tot sijn Vader keert,
In 's Hemels rijck wordt hy ge-eert,
Mijn ziel is my geheel ontgaen,
Want sy hanght Iesum achter aen,
Mijn ziel wat wilt ghy hier op aerd,
V schat is Iesus hoogh van waerd'.
Iesu met bidden, sangh, en lof
Wy volgen u tot in u hof,
Geeft ons genadigh tot een loon,
Met u te sitten in den throon,
Lof Iesu om 't verhoogen dijn,
Moet alle knye geboogen zijn.
|
|