't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 284]

Het hondert en achtste Liedt.
Een oudt Mey-Liedt: waer in Christus sijn Bruyd aen-spreeckt, ende sy wederom antwoordt.

Op de wijse: Alst begint.

HAest u mijn schoon vriendinne,
Rijst uyt den slaep der sonden zwaer,
Komt te landewaerts inne,
Aensiet de vrucht des Meys aldaer,
Elck dierken soeckt sijn wederpaer,
Die bloemkens lustigh spruyten,
't Verheught hem al verr' ende naer,
Lief licht ghy nu in muyten? Lief &c.

Ick ligh vol van gebreken,

Eylaes! Lief totter doot gewont,
Van rouwe mijn oogen leken,
Van sonden ben ick ongesont,
Noyt mensche soo mismaeckt en stont,
Wat deed' ick oyt geboren?
De doot wert my voor 't leven gejont,
Het gaet met my al verloren, Het &c.

Ick ben die Mey verheven

Die op Calvarien was geplant,
Voor u liet ick mijn leven
Als een recht minnaer triumphant:
Waer deur geopent was playsant
Mijns Vaders Rijcke schoone,
Komt laet ons gaen gesaemderhant,
Ontfaen des levens kroone, ontfaen &c.

Werwaerts sal ick my wenden

Catijvingh mensch! van elck verfoeyt!
Vol druck en zwaer ellenden,

[p. 285]

 

Vol sonden ben ick opgegroeyt,

 

Den tijdt mijns levens my vermoeyt,

 

Dus ben ick quaet bevonden:

 

Wat baet my den Mey schoon ghebloeyt,

 

Ick schame my mijn sonden! Ick &c.

 

 

 

My deert u groot benouwen,

 

Dies quam ick uyt mijns Vaders schoot,

 

Om u reyn fleur der Vrouwen

 

Heb ick geopent mijn wonden root,

 

Kiest nu het leven voor de doot:

 

Om u was ick geslagen

 

Aen 't kruys, daer ick mijn bloedt vergoot,

 

Stilt doch u bitter klagen, Stilt &c.

 

 

 

Mijns herten melodye

 

Heb ick verhoort van u subijt,

 

Alle melancolye

 

En zwaer gepeynsen ben ick quijt,

 

Nu ben ick in den geest verblijt

 

Dat ghy my hebt genesen,

 

Ick danck u Lief gebenedijt,

 

Ghy zijt weerdigh gepresen, Ghy &c.

 

 

 

Ick ben een spruyte Iesse,

 

Een Soon Davids, eens Coninghs kindt,

 

Daerom mijn schoon Princesse,

 

Wel saligh is hy die my bemindt,

 

Daerom mijn ziele ruste vindt,

 

Want daer staet van my geschreven:

 

Ick ben die bindt ende ontbint,

 

Die wegh, waerheyt, en leven, Die &c.

 

 

 

Ick danck u Lief vol eeren,

 

Princelijck Lief van uwe deught,

[p. 286]

 

Dat ghy my soo komt leeren,

 

Een schaepken van den wegh beweucht,

 

Ziel ende lijf in my verheught,

 

Een minnaer soo ick rame,

 

In u vindt ick de volle vreucht,

 

Heyligh is uwen name, Heyligh, &c.