't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en vijfde Liedt,
Aen de Christelijcke Ieught.

Op de wijse: Een vast geloove met ootmoedt, Ofte: Van Haerlem soeten

dal.

GHy Christelijcke lieve jeught,
Kleyn spruytjes jongh van jaren,
Laet varen // alle ydel vreught
Verheught // in deught
Soo veel ghy meught,
En wilt u Ziel bewaren.

Bewaert u Ziel, en sorge draeght

Dat ghy niet wort bevangen,
Van slangen list, die menigh plaeght,
Maer jaeght // en vraeght
Wat Godt behaeght,
Beveelt hem al u gangen.

[p. 279]

 

Let op u gangh, en zijt geen kint

 

Al in 't verstant onvroedigh,

 

Maer spoedigh // soeckt en ondervint

 

Hoe blint // sy mint // en heeft gesint,

 

De wel-lust wankel-moedigh.

 

 

 

Wel-lust bedrieght als sy verblijt,

 

't Iolijt // is niet gedurigh

 

Dolurigh // haren dienaer krijt,

 

Als tijdt // is quijt // dan heeft hy strijt

 

In sijn gemoet seer trurigh.

 

 

 

En daer 't gemoet so knaegt en wroet

 

Onsoet // is sulcken leven,

 

Bedreven // en vol anghstigh bloet,

 

Maer doet // ghy goet // in u gemoet

 

Wert hoogen troost gegeven.

 

 

 

Wie desen troost is toegevloeyt

 

Besproeyt // van 's Heeren zegen

 

Ter degen // hy in deughden vloeyt

 

Hy roeyt // en snoeyt // al watter groeyt,

 

Door 't vleysselijck genegen.

 

 

 

Genegentheyt is den aenvanck

 

Des sonds, dus wie het quade

 

Heeft stadelijck in sijn bedwanck

 

Lof-sanck // en danck // van dien ontfanc

 

Bewijs hy vroegh en spade.

 

 

 

Neemt aen in danck dit cleyn gedicht,

 

Zijt den Leeraer der schoolen

 

Bevolen // die u onderricht

 

Hy sticht // verlicht // en geeft gesicht

 

Om nimmermeer te dolen.