't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en vierde Liedt,
Een aenmerckinghe voor de Ieught, hoe veel soeter dat de Goddelijcke vreught is, als de schijn-vreughd deser wereldt,

Op de wijse: Alst begint.

LIeve Dochters vol van jeughden
In den geest en in 't gemoedt,
Hoort eens na mijn dichten soet:
Laet God wesen al u vreughde,
Schout de wereldt met haer schijn,
Want 't en is maer ziels fenijn.

Kan de wereldt u vermaken,

En de Creaturen schoon
Die dickwils de ziele doon:
Hoe veel soeter moet hy smaken
Die het al geschapen heeft,
En waer door de Ziele leeft.

Sijnen Geest met soet bedouwen,

Geeft hy in der zielen grond,
Die hy met sijn Liefde wond,
Dats' haer niet en kan onthouwen,
Hem te loven deur het pand
Dat hy in der herten sand.

[p. 277]

 

't Schijnt wel voor een korte stonde

 

Dat de wereldt soet toelacht,

 

En belooft veel in 't gedacht:

 

Maer als Godt verdrijft de sonde,

 

Hem terstont dan openbaert

 

Nieuwen Hemel nieuwe aerd'.

 

 

 

Al wat hier in schadu beelde

 

Schoon en lieffelijck vertoont,

 

Dat wert hondert-fout geloont,

 

Met een oversoete weelde

 

Deur den rijckdom in 't gemoed,

 

Als men schadu van hem doet.

 

 

 

d' Ingeschapen soete minne,

 

't Vrolijck wesen van de Ziel,

 

Soo het op geen aerdsch en viel:

 

't Kreegh volkomen vreughde inne,

 

Vreughd en blijschap sonder end,

 

Soo het hem ten Hemel wend.

 

 

 

Laet u alle dingen leeren

 

Van het geen ghy hoort en siet,

 

Maer en geefts' u Liefde niet,

 

Noch en laets' u niet beheeren,

 

Soo en wort ghy niet haer slaef,

 

Maer sy dienen u een gaef.

 

 

 

't Sou voorwaer te seer u krencken

 

Liet ghy alle dingen in,

 

Om verbeelden uwen sin:

 

Wilt maer op de Bruyloft dencken

 

Die God voor u heeft bereyd,

 

Soo ghy hem niet af en seyd.

 

 

 

Neemt wel waer des oorspronghs leven,

 

Wat het leven geeft of steelt,

 

't Lichaem streckt u tot een beeld:

 

Geen fenijn en suldy 't geven,

[p. 278]

 

Maer al wat hem smaeckt gesont,

 

Doet oock soo der zielen wond'.

 

 

 

Siet den Heer spreeckt als verwondert:

 

Waerom komt ghy niet tot mijn?

 

Waerom blijft ghy in de pijn?

 

Waerom hebt gh' u afgesondert?

 

Komt en laet den slijck-put staen,

 

Wilt u in mijn Liefde baen.

 

 

 

Liefde kan de Ziel genesen,

 

Wants' uyt Liefden is gevloeyt,

 

En met Liefden wort besproeyt,

 

Liefd' is een onsichtbaer wesen,

 

Daerom wert de Ziel gevoedt

 

Door 't onsichtbaer eeuwigh goet.