't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 280]

Het hondert en seste Liedt,
Een Kars-liedeken op de geboorte Christi.

Op de wijse: Ick roep u O Hemelsche Vader aen.

VErheught, verblijdt, met groot jolijt
Die van herten gebroken
En van bedroefde Zielen zijt,
Al door der sonden strijt,
Want den genaden tijdt
Is u seer soet ontloken.

Staet op en gaet, niet langh en beyt

Nae Bethlehem de stede;
Siet wat daer in een kribbe leyt,
Weent, ende deerlijck schreyt
In lijden en droefheydt
Tot uwer Zielen vrede.

Herodes die wert seer verstoort,

Met alle sijn dienaren,
Als hy die tijdingh heeft gehoort
Van dees blijde geboort,
Soo dat hy heeft vermoort
Kinderkens van twee jaren.

Vergeefs Herodes ghy u quelt

Om Christum te ontleden,
Hy soeckt niet u rijckdom, u gelt,
V schat, noch u gewelt,
't Rijcke van desen Helt
En is niet hier beneden.

In opgepronckte hoven jent

En is hy niet vinden,

[p. 281]

 

Maer den vernederden ontrent

 

Heeft hy sijn logement,

 

Ter wereldt onbekent,

 

Maer niet sijne beminden.

 

 

 

Hem neerstigh offerhande doet,

 

Schoon Goudt, hooge van weerde,

 

Dats een doorloutert herte goet,

 

't Welck in geen tegenspoet

 

Afwijckinge en doet

 

Maer trouw is in 't volheerden.

 

 

 

Brenght Wieroock op sijnen outaer,

 

Ia Vyerige Gebeden,

 

Al uyt een hert suyver en klaer,

 

Niet voor de menschen, maer

 

Voor Gode openbaer

 

Moeten sy zijn beleden.

 

 

 

Een Buffel Myrrhe maeckt bereet

 

Om voor hem uyt te gieten,

 

Dat is een uytgepijnde sweet

 

En bitter tranen heet

 

Daer mede toont hoe leet

 

De sonden u verdrieten.

 

 

 

Voor hem is weerdigh en bequaem

 

Soodanigh offerhande,

 

Hy geeft oock voor ons al te saem

 

Sijn heylige lichaem,

 

Als offer aengenaem,

 

Vrywilligh hier te pande.

 

 

 

Lof Godt die ons soo heeft bemint,

 

Dat hy tot ons bevrijden

 

Gesonden heeft sijn lieve kint,

 

Dat krachtigh overwint,

 

Al wat ons hier begint

 

Vyandigh te strijden.