't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van den 103. Psalm.
MYn hert dat dicht een liet u God te eeren,
Ick wil met sangh prijsen den Heer der Heeren:
Mijn tongh schrijft steets ghelijck een goede pen,
De deught mijns Coninghs, ach! wie kan 't beschrijven,
Mijn pen die moet, in al sijn deught ontblijven:
| |
[pagina 258]
| |
'k Verstom als ick maer een in 't hert beken.
Ghy ben 't de schoonst, de schoonst van alle menschen,
Veel schoonder dan ymant soud' mogen wenschen,
V vriendelijck gesicht en oogen-strael,
V soet ghespreck, en u lieftalligh wesen,
Doet al den druck, en smert, en pijn genesen,
Als ghy eens wenckt, soo leeftet altemael.
Daerom soo seghent God u overvloedigh,
Met 't eeuwigh goet, en maeckt u heel voorspoedigh,
Dus gort u sweert, u kracht aen uwer zy,
Ghy trouwer Helt, en wilt u schoon vercieren,
Met 's Hemels recht, dat is recht goedertieren,
En maeckt u volck recht van haer sonden vry.
Het moet u wel in u cieraet gelucken,
Dat ghy verdoet die 't goet in 't hert verdrucken,
Treckt heen ghy Prins, de waerheydt Godts te goedt,
D' ellendigh mensch, by rechte te behouwen,
Op dat u volck, u heyl hier mach aenschouwen,
En sien dat uwe hant hier wonder doet.
| |
[pagina 259]
| |
V pijlen fel door wolckx gedachten dringen,
Soo wie ghy treft, o wonderlijcke dingen!
Die valt tertsondt, en is ter doodt gewondt,
In 't midden van de Coning sijn vyanden,
Dan leydt haer macht, en al haer doen tot schanden,
Soo wordt u kracht, alsdan de menschen kondt.
Godt uwen stoel sal eeuwigh eeuwig duren,
V wijsheyt doet u scepter wijslijck sturen,
De waerdigheydt uwes scepters, en u kroon,
Is waerdigh dat de knyen daer voor buygen,
Om dat u Godt, u Godtheydt komt betuygen,
Lof zy u Coningh in u hoogen troon.
Gerechtigheydt die lieft ghy van naturen,
En haet 't God'loos wesen tot aller uren
Daerom heeft Godt, u Godt gesalft met vreught,
Met vreughden Oly boven u gesellen,
Met sulcken eer, die niemandt kan vertellen,
Wie dit bekendt, die eert u groote deught.
V kleed'ren zijn Mirr', Aloës te samen,
| |
[pagina 260]
| |
Van bitter kruys, die voor u vreughden quamen,
Wanneer als ghy van 't schoon Palleys uyt treedt,
Van 't wit yvoor, seer blinckend' en bestandigh:
Soo schijnt u liefd' een vuur dat altijd brandigh
Ons steedts ontfunckt, en ons met u bekleet.
V heerlijckheyt soo schoon en uytgenomen,
Die vloeyt hier neer als 's levens klare stromen,
In 's Coninghs Bruydt de Dochters van u stam,
Al haer cieraet die hebt ghy haer geschoncken,
En aen u sy, staen sy van vreughden droncken,
Aensiend' de schoonheydt van u soete Lam.
Al haer gewaet, dat is na u behagen,
Van louter Goudt, sy moet niet slechters dragen,
Van als gepuurt, in u roodt liefden-bloedt,
Dies gaet sij 't al, en 's Vaders Huys vergeten,
En sy verberght haer hert in u secreten,
V stem is haer het alder soetste soet.
Haer Coningh sal haer nimmermeer beswijcken,
Haer schoonheyt kan niet uyt sijn herte wijcken,
| |
[pagina 261]
| |
Hy is haer Heer, en sy is al sijn lust,
O Dochter knielt, en buycht in u gebeden,
En danckt u Heer, die voor u heeft gestreden,
Op dat ghy twee in een, in vreughden rust.
Hoe heerlijck is de Dochter van den Coningh,
Want s' is in Godt, en Godt is in sijn wooningh,
S' is niet alleen van buyten schoon verciert,
Maer 't hert is reyn inwendigh aengetogen
Met 't eeuwigh gout, dat eeuwigh sal verhoogen,
Soo dat haer Coningh al haer doen bestiert.
Sy wort geleydt in schoon gestickte kleeren,
Van 's Coninghs geest, en van des Koninghs Heeren,
Tot haren Coningh, daer sy na verlangt.
Haer reyne maeghden, 's Geestes speelgenoten,
Die haer nae gaen, die leydmen deur de Grooten
Tot by den Coningh die sijn Bruydt ontfanght.
't Is niet genoegh dat Coninghs Vorsten leyden,
Maer met een vreught die al 't verdriet doet scheyden,
Ia met een vreugden rijckste vrolijckheyt,
| |
[pagina 262]
| |
Tot in 't Palleys, wiens schoonheydt wort verswegen,
Want hert en sin dat valt van vreught verlegen,
Bedenckt nu eens wat 's Coninghs glans dan seydt.
In stee dat sy gantsch willigh heeft verlaten,
Haers Vaders huys, en 't volck heeft leeren haten,
Soo is haer gaef hier meer dan hondert fout,
Sy krijcht hier kind'ren na haer herts begeren,
Die steldt sy selfs, tot Vorsten te regeren,
De gantsche werelt nu sy trouwe hout.
Ick wil u naem, o Coningh! steets gedencken,
V naem die is u selven ons te schencken,
Van kint kints kint, bewijsen dat ghy bent,
Daerom soo sullen u de volcken loven,
En dancken u, o Majesteyt! hier boven,
Om dat ghy u soo goedigh tot ons wendt.
V naem is goet, almachtigh, wijs bevonden,
Dien wonder-naem kan niemant oyt uytgronden,
V naem is meer als 't vat bevaeten magh,
Wie dit gelooft, dat 's 't eeuwigh saligh leven,
| |
[pagina 263]
| |
Dat uyt genaed' op trou hier wort gegeven.
Wel zaligh Oogh, die 't Licht siet van dien dagh.
|
|