't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O schoonste Personagie.
GHy uyt verkoren Maeghden,
Komt eens in 't licht, en wilt u staet aenschouwen,
Of yemandt u eens vraeghden,
Kent dan u staet, u staet is niet te houwen,
Geen hooger graet, als uwen staet,
Aensiet u Bruygoms leven,
| |
[pagina 253]
| |
Gants sonder smetten,
En sonder aen yets dan aen Godt te kleven
Dit zijn u wetten,
Daer moet ghy u met wil en lust toe geven.
V minnaer hanght verheven,
Hy raeckt geen aerdt, noch Hemel om te rusten,
Maer hanght deur liefd' gedreven,
Op dat een Maeght sijn liefd' eens soud' gelusten,
Wie ist die 't siet, wat dit bediet,
Maer die sich inwaerts keeren,
Met al haer krachten,
Die sal hier sien gekruyst, den Heer der Heeren,
En 't Lam daer slachten,
Dat haer in 't hert de deughde wilde leeren.
Maer wie en sal niet suchten?
Of Maeght soo hart, die dit niet sal beweenen?
Als sy bekent haer vruchten,
En hoe sij 't oor 's Lams boden noyt wou leenen,
Die 't Lam haer sond, tot yder stont,
Maer gingh dees tuygen dooden,
's Lams soete woorden,
Door eygen wil gesocht heel uyt te roden
Daer nae vermoorden,
De waerheydt en met smaet den rugh geboden.
Boet nu sijn doodt met sterven,
En drinckt 't kruys bloet, in diep ootmoets begeeren,
| |
[pagina 254]
| |
Laet 't vleys 't oud vleys deurkerven,
Ws Heeren doodt, 's vleys doode lust verteeren,
Kust Christus wond, met uwen mond,
Doch hangend' in sijn qualen,
Stijght vander aerden,
Dan sult ghy troost uyt sijnder zijde halen,
Van grooter waerden
Is desen roden Wijn in reyne schalen.
Ghy moet al 't u versmaden,
't Ghevloeyde bloedt moet schim-lust schoon wech spoelen,
Schoon hoe sy 't u afraden.
Hout u by 't best, dat u 't best doet gevoelen,
Een maeght houdt haer // aen haer minnaer
Niemant mach haer bekoren,
't Oogh wil niet dwalen,
Noch 't oor en wilt geen aertsche stem meer hooren,
Maer 't hert gaet dalen,
Voor die die sy haer trouw heeft toeghesworen.
Sy laet de werelt woelen,
Ten raeckt haer niet, al ist dat sy oock streelen,
Sy laet haer al haer boelen,
Sy laet haer hert van 't ydel schoon niet stelen,
S' is heel vermast // van d' aerdtschen last,
't Smert haer daer aen te dencken,
Voor 't soet der keelen,
Laet sy haer met haer Bruydegom galle schencken,
| |
[pagina 255]
| |
't Gaet t'saem verveelen,
Sy past maer op haer Lief sijn soete wencken.
Sy is heel af-gescheyden
Van al het geen beneden God mach wesen,
Daer wils' haer Lief verbeyden,
Sy wil van anders niemandt zijn ghenesen,
Hoe schoon van schijn // 't is haer al pijn,
Niets niet kan haer vermaken:
't Aerdts is verdweenen,
En wat vergaet en kan haer niet meer smaken,
't Is al t'saem heenen,
Dus soeckt haer ziel maer heen in God te raken.
Sy is in als gelaten,
Haer Bruydegom is al haer doen en weten
't Vat is maer om te vaten,
't Volkomen goet dat haer noyt wordt verweten,
S' is heel vervremt
Van 't geen beklemt,
Vervreemt van d' aerdsche sinnen:
't Is recht besneden,
Haer zielen-rust bevindt sy nu van binnen,
Haer zielen vreden
Die baert in haer een eeuwigh vyerigh minnen.
S' is nu bevrucht met deughden,
Die sy ontfinck in 't alder-diepst verneeren,
Dit voedt haer al haer vreughden,
| |
[pagina 256]
| |
Sy draeght en baert, 's Geest vrucht haer Lief ter eeren,
Sy voelt gheen smert, door vreucht in 't hert,
Haer liefd' kan 't al verdragen,
En vrolijck lijden
Wat haer ontmoet, sy wil dat niemant klagen,
Sy wijckt geen strijden,
Maer sy wil haer uyt liefd' ter doodt toe wagen.
Sy heeft haer gants verloren
In 't liefden vuyr, dit doet haer vyerigh gloeyen,
Sy heeft slechs een verkoren,
Sy kan haer niet, als met dit een bemoeyen,
Met 't eenigh een is sy gemeen,
Al 't haer is haer benomen,
Iae haer gedachten,
Die zijn gevloeyt in Godt, door 's geestes stroomen
Haer ziel gaet wachten,
Wanneer dat sy uyt d' aertsche hut sal komen.
S' is tijdt en haer ontweken,
Haer wandelingh is in des Hemels zalen,
Daer gaets' haer lief aenspreken,
Want s' is gheleert, te spreken sonder talen,
Sy toont haer min, all 't Godts gesin,
En sy geniet haer stralen,
En 's Hemels zeden,
Die nummermeer haer soete liefd' bepalen,
| |
[pagina 257]
| |
Dit zijn haer reden:
Mijn Bruygoms Liefd' en sal mijn nimmer falen.
Wie kan dees vreught sommeeren,
Die hier een Maeght ontfanght uyt puur genaden,
O vreught! noyt vreught ontbeeren,
En noyt versaedt, doch niet doet als versaden:
O reyne Maeght, eert die ghy draeght,
V dracht sal u noch kroonen,
Voor Coninginne
Des Hemels, om met u altijdt te woonen:
't Moet hier beginnen,
Want liefd', die moet de liefd met liefd hier loonen.
|
|