't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 247]
| |
Op de wijse: Van den achtsten Psalm.
WIe ooren heeft om hooren, die kom hooren,
Hoe wonderlijck dat Christus is geboren,
En tot wat eynd dat God hem tot ons sendt,
Soo meught ghy sien, hoe seer wy zijn geschendt.
Bent ghy een mensch, soo toont u deur de reden,
En rechte mensch bestaet in al sijn leden:
Het vlees uyt vlees, en geest uyt geest gebaert,
Een yg'lijcx deel toont sich uyt sijnder aert.
V eerst-gheboort is aerts, van 't aerts genomen,
V weer-gheboort, moet van den Hemel komen:
Ten zy dat ghy al 't oud en 't eerst versaeckt,
Soo wort ghy niet van Christo nieuw hermaeckt.
Wat voor 't begin voor allen was besloten,
| |
[pagina 248]
| |
Heeft Godt, deur Christus, ons willen ontbloten,
Op dat sijn goetheydt ons mocht zijn bekent,
En 's menschen quaedt en al sijn groot ellent.
Laet Christi komst u jonck verstant dan leeren,
Laet Godes wil u eygen wille weeren,
Laet Godes liefd eens voor u open staen,
En al sijn doen u eens ter herten gaen,
Siet eens Godts aert, hoe hy komt in 't verneeren,
Hy komt tot ons, laet ons tot hemwaerts keeren,
Siet eens sijn liefd' tot 't menschelijck geslacht,
Siet eens hoe waerdt, dat Godt sijn schepsel acht.
Godt sent sijn woordt tot ons, om ons t' omvangen,
Om dat den mensch sijn God weer soud aenhangen,
En 't woordt vereent hem met een suyver maeght,
't Ootmoedigh hert, is 't geen dat hem behaeght.
Nae dat dees Maeght, dees vrucht had vol gedragen,
Iuyst op de reys vervreemt van vrient en Magen,
Soo quam haer barens tijdt op vremden oort,
| |
[pagina 249]
| |
Maer 's Geestes vrucht, komt 't vleys altijdt vremt voort.
Daer was geen plaets, daer Christus soud' logieren,
Dan in een stal, daer achter by de dieren,
't Begin was kruys, en 't kruys bleef tot aen 't endt,
Doch Godt die blijft het kruys altijdt ontrent.
Dees Hemels vrucht moet ghy in u gevoelen,
Sijn vreugt en smert moet binnen in u woelen,
Bevindt ghy niet dees soete levens dracht,
Helaes! 't is dan vergeefs nae 't kindt gewacht.
Stracks socht men 't kindt van 't leven te beroven,
De Satan haet altijdt de vrucht van boven,
Soo haest als mensch zijn toevlucht neemt tot Godt,
Soo haest is hy des wereldts smaet en spot.
Dees Heer als 't Hooft, baent hier des lijdens wegen,
Op dat niemandt voor 't kruys sou zijn verslegen,
En op dat vreught, uyt kruys en lijden wast,
Soo draeght het hooft sijns leden lijdens last.
| |
[pagina 250]
| |
Gelooft dees Liefd', of kunt ghy niet gelooven,
Kent u ghebreck, 't zaedt leyt in u bedoven,
Soeckt 't Licht in u, jae inde duysterheydt,
Hier spruyt 't Geloof, dat soo verborgen leyt.
't Geloof dat Godt uyt Liefd' mens heeft gegeven,
Dats gheensins doodt, maer wast tot d' eeuwigh leven:
't Moet zijn beproeft door veelderhande kruys,
Wie 't vliedt en wijckt die komt een swaerder t'huys.
't Beproeft geloof bestandigh dan bevonden,
Verwint het al, vlees, duyvel, doodt en sonden:
Door desen strijd, door dees gekruysten doodt,
Soo komt den mensch in d'eeuwigh levens schoot.
Siet hier Godts mensch een nieuwe creature,
Wt 's Hemels zaedt gheboren reyn en pure:
Hy leeft, leeft niet, maer Christus leeft in hem,
Dien ist hem al, sijn doen, sijn woordt en stem.
Is Christus mensch, so moet mensch Christ'lijck wesen,
| |
[pagina 251]
| |
Die 't niet en is, is eerstmael niet verresen,
Wie 't anders meynt, of deur toe-rekeningh,
Die hoopt op niet, en waent een nietigh dingh.
Is Christus 't hooft, de leden moeten blijcken,
Is 't hooft ghewont, de leden droevigh kijcken:
Is 't hooft gedoodt, geen lidt en leefter meer,
In sondt of quaedt, want 't hooft is 't lichaems Heer.
Bedrieght u niet als ghy soo ruym gaet spreken,
't Hooft heeft geleen, voldaen voor mijn gebreken:
't Kruys buyten u, soo voelt ghy doodt noch pijn,
Als 't hooft verrijst, waer sal u lidt dan zijn.
't Leven en doodt kan nimmermeer vereenen,
Dit waent den mensch, daedt spreeckt 't mach soo wel heenen,
Schept mensch noch lust en leven hier op d' aerdt,
Soo is dien mensch, noch Godt, noch Christus waert.
Mensch kent u selfs van buyten en van binnen,
Soo kent ghy 't gheen, ghy haten moet en minnen,
| |
[pagina 252]
| |
V selfs bent ghy u aldergrootste vyandt,
Dit seydt in u een Hemels Gods Ghesant.
't Is al in u al wat ghy kunt bedencken,
Al wat u helpt, en al wat u kan krencken,
Leven, en Doot, God, Duyvel Hemel, Hel,
Een heerst alleen, gheen twee verstaet het wel.
Beproeft u hier, een yder mensch by namen,
Leeft Christus niet in u, so leert u schamen,
Want waer hy woont, leeft aller deugden Heyr,
Woont weer in hem so eynt u eynts begeer.
|
|