't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wyse: O ghy Nimphe hoogh vermaert, &c.
WEest gegroet, ghy hoogh geslacht
Van Konincklijcke stam,
Seer doorluchtigh groot van macht,
Gebooren door het Lam,
'k Mien u Maeght // die mishaeght,
Al wat 't Lam in tegen is,
Die 't al draeght // en al waeght,
Om de liefde die Godt is,
Die haer weelden quijt,
En geen beelden lijdt,
Die haer minn' bestrijdt.
'k Wens dat ghy u staet erkent,
Die ghy deur 't Lam verkreeght,
| |
[pagina 238]
| |
Want u staet en heeft geen end,
Soo ghy niet wort beweeght
Buyght u neer // meer, en meer
Met hier gaern de minst te zijn
Voor u Heer, met inkeer,
Niet ghenoech, moet zijn, u pijn:
Siet hoe 't Lam hier daelt,
Siet hoe dat het gaelt
En soo vyerigh straelt.
Kent sijn overgroote minn'
Tot u, o Maeghden beelt!
Siet sijn Liefd' te deegh eens in
En wat hy deur u teelt,
't Aller uur, niet als puur
Louter af gescheydenheydt:
Al sijn kuyr // is sijn vuyr
Dat in Liefd' besloten leyt:
Dits u Maeghden-deught
En u Maeghden-vreught,
Dat g'u, Heer verneught.
Spoort u Lam sijn wegen nae
't Zy waer 't oock henen gaet,
Want sijn paden zijn genae,
Schoon hoes' hier zijn versmaet:
Dits u wegh // 't overlegh
Moet zijn alles in den doodt:
't Ick moet wech // uyte wegh,
Maer dees noot // en baert geen noot:
't Is wel 't nauste pad,
Maer in dese stad
Leyt een Maeght haer schat.
Al om 't al, schijnt vry wat veel
Voor die 't al niet gelooft,
Wat 's ons al? maer 't al is eel,
Want 't is der Maeghden hooft:
| |
[pagina 239]
| |
Haer verdriet // anders niet
Dat sy geen meer levens heeft:
Tot geniet // voor hem die 't
Alles voor haer overgeeft:
Dits een Maeghden-stant,
En haer ingewant
Dat soo vyerigh brant.
Sulcken Bruyt weet van geen loon,
Sy heeft maer een waerom,
Maer om geen van d' eygen Goon
Alleen haer Bruydegom,
Al sijn goet // is haer soet,
Al sijn wijsheyt haer vermaeck,
Al sijn bloed // dat haer voed
Is haer d' alderbeste smaeck,
Sijn gekruyste lijf
Is tot haer gerijf
En haer tijd-verdrijf.
S' is vervreemt van 't eygen beest
Dat haer soo smertigh beet,
En van 't geen 't vleys lieft en vreest,
Daer sy soo veel van leed:
Van 't vleys lust // en sijn rust
Dat soo noy was uytgeblust:
Van 't bewust // dat 't vleys kust
En niet licht en is gesust,
Van 's vleys sin'lijckheyt,
Dat soo wijt uyt spreyt,
Daer 't soo langh op dreyt.
Alsins leden zijn gekruyst
En in 't hoofts doodt geplant,
S' is uyt haer in God verhuyst,
Sy staet in Godes hant:
Al 't verschill' // en bedill'
Is nu aen een kant geraeckt,
| |
[pagina 240]
| |
Al haer wil // leyt nu stil,
S' is nu los en vry gemaeckt,
't Hooft heeft al 't bewint,
S' is nu als een kint,
Dat gehoorsaem mint.
S' is deur alles deur gegaen
Sy woont nu heel om hoogh,
Doet haer yemant lijden aen,
Die raeckt het hooft sijn oogh,
't Hooft dat strijdt, en bevrijdt
Nu sijn Bruydt voor d' overlast,
Maer sy lijdt // en verblijdt
Haer om 't geen uyt lijden wast,
't Geeft soo schoonen vrucht,
En soo soeten lucht,
Datmer staegh om sucht.
Siet nu op u Lief sijn gunst,
Hoe dat hy u vereert,
En eens op sijn groote kunst,
Hoe niemandt u meer deert,
Al haer quaet // is u baet,
En haer vloeck, u zeegeningh,
Al haer daet // is haer schaed',
En u best, hoe sonderlingh,
Doet dan u profijt,
In u dieren tijd,
Die soo haest verslijt.
Singht u lesjen alle daegh,
Wat hier een Maeght betaemt,
In geen deughden nimmer traegh,
Veel min om deucht beschaemt,
Met ootmoet // al 't ontmoet,
Moet vrywilligh zijn geleen,
En versoet // en gegroet,
Om u Lief, en anders geen,
| |
[pagina 241]
| |
Gaet gaern om een hoeck,
Met u minnaers boeck,
En een ooghen doeck.
Weest verblijdt Princesse Maeght,
Want ghy wort hier beloont,
Met een die u Ziel behaeght!
Daer wordj' oock van gekroont,
Dits sijn woort // van nu voort,
Sult ghy sitten op mijn troon,
't Soet accoort // datmen hoort,
Is o Lam! o Maeghden Kroon!
Singht dan 't Hemels liedt,
Dat Gods naem bediet,
En sijn lof geschiet.
|
|