't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van den 50. Psalm.
O Heer ghy draeght de sleutel mijns gemoedt,
Ghy sluyt, ontsluyt, 't is goet al wat ghy doet:
Ghy bent een Heer van lichaem ziel en geest,
Waerom dan u, o Heer, niet meer ghevreest?
Ach leerdt mijn eens voor u op 't laeghste buygen,
Op dat mijn laegh u hoogheydt mach betuygen.
Och waer mijn quaet eens grondigh uyt-gebraeckt,
En waer en bleef al 't mijn eens heel versaeckt:
Waer d'eygen eer en liefd' gantsch uytgeroeyt,
En 't herts-gedacht, en spraeck, en al besnoeyt,
En bleef dan steets in alle ding gelaten,
So mocht ik eens my selven leeren haten.
| |
[pagina 229]
| |
Waer ick my selfs eens d' alderswaerste last,
Waer ick my self eens d'aldervreemste gast,
Waer al 's vleys vreught in 't heyligh kruys verteert,
Waer al mijn wil in Gods wil omghekeert,
Waer ick en bleef dan suyver in 't begeeren,
Soo mocht ick uyt en in met vreughden keeren.
Waer al mijn vreught in druck en teghenspoet,
En voeld' ick dat 's vleys smert mijn ziele voedt,
Waer al mijn kruys soo soet in mijnen sin,
Dat 't sterven waer mijn baet en mijn gewin,
Soo sou deurgaens mijn ziel en Geest verblijden,
Want over al is niet dan kruys en lijden.
Waer ick mijn Heer, in Liefd' en al soo trou
Gelijck als een verweende jongen vrou,
Die niet en smaeckt als van haer lief sijn hand,
Maer dits voorwaer voor mijn een groote schandt,
Als ick yets neem, ja neem als van de menschen,
Daer ick van u mach krijghen al mijn wenschen.
| |
[pagina 230]
| |
Maeckt Heer dat 't oogh siet mijn quaet en niet,
Maeckt doch dat 't oogh gheen ander beelt en siet,
Want 't niet, niet sien baert niet dan val op val,
Dees Sathans strick die leyt hier over al:
Laet my dan 't licht in u licht steets aenschouwen,
Want in mijn niet blijft 't al in al behouwen.
Dit ist o Heer! daer mijn Geest staegh om sucht,
En al 't verlangh is om der Sonnen vrucht;
O Heer! wanneer vraeght staegh mijn ziel en mont,
En dit welt steedts uyt haren diepen gront:
Wanneer sal 't licht mijn duysterheydt verdrijven,
En 't eeuwigh Licht bestendigh in my blijven?
O Heer verquickt u moed' gejaeghde hert,
Gedenckt sijn wee, gedenckt sijn groote smert,
Gedenckt sijn wond', deur al de sond' gemaeckt,
Gedenckt o Heer: 't is met u pijl gheraeckt,
Och laet u wijn en oly graeglijck vloeyen
Op dat mijn ziel in lof en danck mach groeyen.
|
|