't Geestelijck kruydt-hofken

Het een-en-tnegentighste Liedt,
't Herts School-Liedt

Op de wijse: Isser niemant uyt Indien gekomen.

Vyt het hert is voort gekomen,
't Zielen quaet
Will' heeft lust te hulp genomen
Tot de daedt,
't Fondament, leyt geschent,
Iae leyt van Godt vervremt,
En heel gedempt.

Siet so staen den mensch sijn saken

Die dus praelt,
Die daer schijnt na deught te haken,
Als hy dwaelt,
Als hy draeft // als hy slaeft
Om stof tot meer ellendt,
Nae 's wereldts endt.

Dies moet mensch, in mensch gaen scholen,

Hier noch daer,
Want in mensch, leyt mens' verholen

[p. 225]

 

Wonderbaer

 

En Gods Geest // soomen leest,

 

Wijst mensch sijn eygen sond,

 

En Gods verbond.

 

 

 

Wie kan mijn dan beter leeren

 

Als mijn Heer,

 

Die mijn in mijn will' bekeeren,

 

Nae schrifs leer,

 

Want sijn woort // wort gehoort,

 

Alst oor van wel verstaen

 

Is opgedaen.

 

 

 

Niemant weet mijns herts betrachten

 

Sin, of lust,

 

Noch mijn goed, of quaed' gedachten

 

Woel, of rust,

 

Dan 't geweet // van mijn leet,

 

Of mijn ziels vreed' gevoel

 

Daer ick nae doel.

 

 

 

In mijn is mijn overtreden

 

Daerom quael,

 

Dit getuyght in mijn de reden

 

Christus tael,

 

Die leert boet // in 't gemoet,

 

Die schelt m' uyt gracy vry,

 

En maeckt mijn bly.

 

 

 

'k Hoef oock nimmer mensch te vraghen,

 

Hoe ick 't meyn,

 

Dan die 'k in mijn hert moet dragen,

 

Puur alleyn,

 

Want in 't hert, leyt mijn smert,

 

Of rust der zielen vreught,

 

Die 't al vermeught.

 

 

[p. 226]

 

Niemandt heeft soo helder oogen

 

Als God 't licht,

 

Niemant kan van 't geven bogen

 

Van 't gesicht:

 

Maer God geeft // 't geen hy heeft,

 

Sijn mensch die voor hem dael

 

En 't licht bestraelt.

 

 

 

't Geen ick wil dat sal geschieden

 

Mijn persoon,

 

Dat moet ick doen ander lieden

 

Sonder loon:

 

Dits expres // steets mijn les,

 

In dit Gods rijcke school

 

Is geen dool.

 

 

 

Hierom sal mijn Heer hermaken

 

Mensch sijn val,

 

Soo moet ick mijn selfs versaken

 

Heel end' al:

 

Eenigh dingh // hoe geringh

 

Of liefd', of schoon van schijn

 

Mach mijn meer zijn.

 

 

 

Maer in 't school gaen komt bestrijden

 

't Eygendom,

 

't Eygen vreest voor kruys en lijden,

 

Maer waerom?

 

't Kruys baert noot // 't laetst den doot:

 

Dees doot en ondergangh

 

Valt 't vleysch soo bangh.

 

 

 

Al de sond' spruyt uyt verkiesen

 

't Mijn en dijn,

 

Sal u sond' sijn kracht verliesen

 

Dit baert pijn:

 

Dits de gront // dits de wont

 

Die 't Kruyces doodt geneest,

 

Daer 't vleys voor vreest.

 

 

[p. 227]

 

't Ongestorven kan niets erven,

 

Een noch geen,

 

Want geen leven sonder sterven

 

Spreeckt de reen:

 

Al 't gewin // steeckt hier in,

 

Dies schroomt 't geloof hier niet

 

Voor doodts verdriet.

 

 

 

Dit geloof moet Godt mijn geven

 

Wt genae,

 

En 't moet dadigh in mijn leven

 

Voor en nae:

 

Al de vrucht // en 't gesucht

 

Is hoop en Liefd om 't goedt

 

Dat al versoet.

 

 

 

Godes schriften zijn maer tuygen

 

Dats gewis,

 

Van die, daer 't al voor moet buygen

 

Die 't al is:

 

Deur 't gebedt // wort te mett'

 

Schrifts sin door Godes handt

 

In 't hert geplant.

 

 

 

Yemandt kan wel reden geven

 

Van sijn pont,

 

En getuygen daer beneven

 

Van sijn gront:

 

Maer alst vat // van Gods schat

 

In reden heeft verdriet

 

Ist alles niet.

 

 

 

't Is vergeefs te komen kloppen

 

Voor de deur,

 

Daer 't vleysch-wil het oor komt stoppen

 

Met d'ouw' sleur:

 

's Vader treck // en opweck,

 

Als die wort wederstaen

 

Baet geen vermaen.

 

 

[p. 228]

 

't Hemels zaet komt Godts opqueken

 

Door sijn kunst,

 

En sijn Geest komt mensch inspreken

 

Liefd' en gunst:

 

In 't gelijck // is Godts Rijck

 

Maer niet in 't woort krackeel,

 

Noch al 't gedeel.