't Geestelijck kruydt-hofken

Het vijf-en-tachtighste Liedt,
Hoe de Ziele haren Bruydegom gesocht en gevonden heeft.

Op de wijse: Ick roep tot u, o Schepper mijn, Ofte: Een Meysjen op een Revierken sat.

ICk minne eenen goeden vriendt,
En my en dient
Geen ander // ick kander
Deur sijn bystandt
Slaen mijn vyandt.

Ick zijnde in dese wilde zee,

My sal geen wee

[p. 210]

 

Omswermen // beschermen,

 

Kan hy wel my,

 

Blijf ick hem by.

 

 

 

Ick sochte hem over bergh en dal,

 

Ick had hem al

 

Verlooren // maer hooren

 

Liet hy sijn stem

 

Doen vond' ick hem.

 

 

 

Verlaten en wil ick hem niet meer,

 

Om geen verzeer,

 

Geen dingen // my dwingen

 

En sullen van,

 

Hem mijnen man.

 

 

 

Hy is mijn alderbeste deel,

 

Slot en Kasteel,

 

Al quamen // te samen

 

Vyanden, ick

 

Hebbe geen schrick.

 

 

 

Hy is die in droefheydt altoost

 

Mijn Ziele troost,

 

Al schijnen // veel pijnen

 

Hier ontrent mijn

 

Lichaem te zijn.

 

 

 

Heb ick slechts hem, k'en vrage doch

 

Na Hemel, noch

 

Nae eerde // van weerde,

 

Sulcks in den graet,

 

Hy boven gaet.

 

 

 

Hy is alleen die my regiert,

 

Weydt ende stiert,

 

Om 't leven // te geven,

 

My geen getal

 

Ontbreken sal.

 

 

 

Onder sijn schaduwen bevrijt,

 

Wtghebreydt wijt,

[p. 211]

 

Ick sitte // geen hitte

 

Noch Sonne-gloet

 

My pijne doet.

 

 

 

Buyten hem is soo weynigh vreught,

 

Die my verheught,

 

Ick vinde // doch inde

 

Heel wereldt niet

 

Dan veel verdriet.

 

 

 

Daerom soo heb ick groote lust

 

Te zijn in rust,

 

Daer 't kroonen // vertoonen

 

Sal op den groen

 

Berge Syoen.