't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Fy schaemt u Brabandt seere, &c. Ofte: Ick prijs u saligh weven.
O Liefde soet van krachten,
Ghy wendet de gedachten
Naer het geliefde goet,
Al brenght ghy aen veel pijnen,
Ghy geeft oock medecijnen,
In een bedruckt gemoedt.
Ghy zijt een vyer des Heeren,
Dat alles kan verteeren
Watter voor handen is,
Daermen u niet kan speuren,
Siet men veel quaets gebeuren,
In groote duysternis.
V hoope is gestadigh,
V wesen is weldadigh,
| |
[pagina 188]
| |
Dat alle dingh geneest,
Van nijdigheyt en wrake,
En zijt ghy geen oorsake,
Noch hebbet noyt geweest.
Niemant sult ghy benouwen,
Maer laet een yder houwen,
Het geen syn hert begeert,
Maer door u soet inlichten,
De ydelheden swichten,
En 't hert wert omgekeert.
Nae dat u stralen schieten,
Laet ghy de vrucht genieten,
Eeuwigh of tijdelijck,
Den vromen geeft ghy ruste,
Om dat hem 't eeuwigh luste,
En laeft hem blijdelijck.
Is yemant aertsch gesinnet,
Het tijd'lijck hy beminnet,
En heeft een korte vreucht,
Maer blijft hy op u wegen,
Hy krijght door uwen zegen,
Onendelijcke deught.
Want niet kan u versaden,
Dan eeuwige genaden,
Waer van ghy oock hervloeyt,
En van geschapen dingen,
En laet ghy u niet dwingen,
Hoe seer men 't hem bemoeyt.
Ghy kont herten vereenen,
Al waren sy van steenen,
Maer sonder u ist niet,
Geen woort noch kloecke reden,
En stelt het hert te vreden,
Als ghy geen stralen schiet.
| |
[pagina 189]
| |
Sotheydt is al u pogen
Hier in des werelts oogen,
Om dat 's u niet en kent,
Maer u vruchtbare wercken,
Konnen de vromen mercken,
Ghy zijt hun fondament.
|
|