't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 167]

Het vier-en-tsestighste Liedt,
Onderwijsingh om in noodt ende allerley aenvechtingh op God te hopen, ende aen sijn liefde niet te twijffelen.

Op de wijse: Eenen geboren blinden sat, &c.

VErblijdt u in de Hope soet,
Al zijt ghy swack in u gemoet,
In uwen strijdt,
Den Heere sal u kroonen,
Ist dat ghy hier verduldigh lijdt.

Slaet u oogen ten Hemelwaert,

Wanneer u herte wort beswaert
Met kruys en druck,
Hy en sal u niet verlaten,
Want hy soeckt hier u ziels geluck.

Sijn liefde is soo overgroot,

Veel liever wederom den doodt
Hy sterven sou,
Dan dat hy sou gedoogen,
't Verlies van die hem blijft getrou.

Al laet hy u een weynigh staen,

Hy siet nochtans u lijden aen,
Met groot gedult,
Op dat hy sou beproeven,
Oft ghy hem oock by blyven sult.

Hy berght zijn aensicht voor een tijt,

Maer hy en wordt geen liefde quijt,
In angst een noodt,
Gedenckt aen sijnen Sone,
Hoe dat hy was in lijden groot.

[p. 168]

 

Macher wel grooter liefde zijn,

 

Als tusschen Godt en Christum fijn?

 

Och neen 't voorwaer,

 

Nochtans scheen hy verlaten,

 

Als hy hingh aen den kruyce swaer.

 

 

 

Want siet dat is de rechte baen

 

Voor al die in 't geloove staen,

 

Sy moeten hier,

 

Sy moeten hier in 't lijden,

 

Geloutert zijn als gout in 't vyer.

 

 

 

Hierom ist dat Iacobus seyt:

 

Verblijdt u als u hier aen leydt

 

Bekoringh veel,

 

Want u beproeft geloove,

 

Wort door verduldigheyt seer eel.

 

 

 

Die u behoed en sluymert niet,

 

Al ist dat ghy geen hulp en siet,

 

Ghy wort bewaert,

 

Door wonderlijcke krachten,

 

Op dat ghy kent sijn liefden aert.

 

 

 

Want hy die u geschapen heeft,

 

Het leven is waer door ghy leeft,

 

Daerom oock al,

 

Al wat u is van noode

 

Hy door sijn Liefd' u geven sal.

 

 

 

Want tot sijns selfs heerlijckheyt,

 

Hy uwe ziele heeft bereydt,

 

Al wat hy doet,

 

't Zy lijden oft verblijden,

 

't Komt al uyt sijnder liefden gloet.