't Geestelijck kruydt-hofken


Het ses-en-vijftighste Liedt, Danck-liedt, over de weldaden Godts.
Op de wijse: Van den 136 Psalm. DAncket Godt nu opentlick, Hy is doch seer vriendelick,
[pagina 143]
Want sijn groote goedigheyd Geduurt inder eeuwigheydt. Die van 's werelts aenbegin Heeft getoont zijn soete min, Want sijn groote goedigheydt Gheduurt in der eeuwigheydt. Die de wereldt soo lief heeft, Dat hy sijnen Sone gheeft, Want sijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheyt. Die die menschen niet uyt haet, Maer uyt pure liefde slaet, Want sijn groote goedigheydt Geduurt inder eeuwigheydt. Hy en wil verliesen geen Van sijn schaepkens, ja niet een, Want sijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheydt. Tot het alderminste kindt Is hy lieffelijck gesint, Want sijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheydt. Die noch jonck zijn in 't verstandt, Reyckt hy minnelijck de hant, Want sijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheydt. Haer verstandt werdt op-gevoedt, Met die melck der liefden soet, Want sijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheydt. Danckt hem die weldadigh is, En daer in gestadigh is, Want zijn groote goedigheydt Geduurt in der eeuwigheyt.