't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Tobias tot sterven genegen, &c.
O Reyne Liefd' uyt Godt gevloten,
Ghy hebt mijn ziel in u besloten,
Hoe goet // hoe soet
Zijn uwe krachten,
In mijn gedachten.
O liefde soet! O vyer des Heeren!
Als ghy in vloeyt wie mach u keeren,
Wie mach // den dagh
In my bevelen // sijn licht te helen?
| |
[pagina 141]
| |
Ghy toont my u schoone rijckdommen,
Die niet en zijn te oversommen,
Ick weet // 't secreet
Van uwe minne,
In mijnen sinne.
Als ick gevoel u groote deuchden,
Mijn hert ontspringt in my van vreugden,
Als ghy // in my
Verschijnt van boven,
Ick moet u loven.
O Hemelsche soete Fonteyne,
Mijn oogen sien op u alleyne,
Niemandt // u handt
Kan wederstreven,
Als ghy wilt geven.
Als ghy door u vriendelijck wesen,
Mijn hert en ziele wilt genesen,
En dijn // aenschijn
My wil verblijden,
Wie sal 't benijden?
Wie sal wech nemen mijn vertrouwen?
Ick wil my aen u liefde houwen,
Ghy zijt // altijdt
Tot my genegen // Wie macher tegen?
Kleyn ende teer ben ick van machten
Maer des te meer zijn uwe krachten,
Hoe min // ick bin,
Hoe grooter liefde,
Mijn ziel door kliefde.
Mensch-liefdigh zijt ghy t' allen stonden,
Dat heeft mijn ziele wel bevonden,
Als sy // tot dy
| |
[pagina 142]
| |
Vyerigh gevloden,
Heeft in haer nooden.
Een moeder mach haer kindt vergeten
Maer uwe Liefd' is ongemeten,
Gheen noodt // soo groot,
Die kan verwinnen,
't Vyer uwer minnen.
Ben ick versoent door uwe wonden:
Als ick u vyandt was bevonden,
Veel meer // O Heer,
Sal ick ontkomen,
Zijnd' aengenomen.
O hoogen troost! o soet vermaken,
Ghy doet mijn ziel in liefde blaken,
Ghy sticht // verlicht,
En vrijd' mijn herte
Van alle smerte.
Had' ick u niet tot medecijne
Van droefheydt soudt mijn ziel verdwijnen,
Maer ghy // zijt my
Tot troost gegeven,
Hier in dit leven.
Ick danck u Heer van u goetheden,
Ghy stelt mijn ziel met u in vreden,
Ick danck // ick danck,
Ick danck u Vader,
Mijnen ontlader.
|
|