't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 134]
| |
Op de wijse: Swinters Somers even groen, &c.
DAer zijn nu veel Godts-dienstighheden
In het genaemde Christendom,
Sy schijnen al gegrondt op reden,
En yder een heeft sijn waerom,
Nochtans niet een sonder gebreken,
Gelijckmen aen de vruchten siet,
Al konden sy als Eng'len spreken,
De rechte Liefd' en isser niet.
De rechte Liefde maeckt volkomen,
Maer sonder die ist al gebreck,
Al wil men 't noch soo heyligh noemen,
Al scheen 't uytwendigh sonder vleck:
En datmen hem van alles wachten,
Laetmen hem daer op duncken yet,
Om sijnen naesten te verachten,
De rechte Liefd' en isser niet.
Sy roemen op haer strenge wegen,
Daer sy uytwendigh in bestaen,
Maer ist in strengigheyt gelegen,
De Ioden moeten voren gaen:
Die haer kinders den Moloch branden
Maer Godt den Heer haer weten liet,
My grouwelt sulcke offerhanden,
De rechte Liefd' en isser niet.
| |
[pagina 135]
| |
Sy namen op haer groote lasten,
Als sy met anghst en moeyte swaer,
In sacken en in asschen vasten,
Maer God en vraegde niet daer naer,
Sy wilden met den Heere rechten,
Waerom hy dit niet aen en siet,
Hy sprack tot haer door sijne knechten
De rechte Liefd' en isser niet.
Besnijdet uwe hert afwendigh,
Den hongerigen breeckt u broot,
Zijt van u naesten niet inwendigh,
Maer doet hem bystant in den noot,
Dan sal ick u gebedt verhooren,
Maer soo langh als dit niet geschiet,
Al uwen arbeydt is verlooren,
De rechte Liefd' en isser niet.
Wy moeten heden zijn verwondert,
Siende verscheyden volcken hier,
Die van de wereldt af-gesondert,
Malkanderen gelijck zijn schier,
Nochtans en mogen sy niet velen,
Datmense t' samen broeders hiet,
Dit isset dat haer doet verschelen,
De rechte Liefd' en isser niet.
Want siet de algemeyne leden,
En weten qualijck van 't verschil,
Sy leefden t' samen wel in vreden,
Waert d' Opperhoofden van haer wil,
Soo yemant poocht te onderwinden
Gemeynsaemheyt men 't haer verbiet,
Wt sulcke dingen wy bevinden,
De rechte Liefd' en isser niet.
Want waerder liefde Godts voltrouwen,
En datmen het verdwaelde socht,
| |
[pagina 136]
| |
Hoe geerne soudmen vrientschap houwen,
Ofmen malkander winnen mocht,
De rechte Liefd is in haer wercken
Lanckmoedigh en sonder verdriet,
En waer men dit niet kan bemercken,
De rechte Liefd' en isser niet.
De rechte Liefde is ootmoedigh,
Haer selven sy niet en behaeght,
In krachten is sy overvloedigh,
Soo dat sy alle dinck verdraeght:
Maer waermen yemandt soeckt te dwinghen,
En datmen om sijn selfs geniet,
Den swacken niet en kan gehingen,
De rechte Liefd' en isser niet.
O vrienden ghy die nu moet lijden,
Om 't beleven van u gemoet,
Wilt door gedult u zielen vrijden,
Blijft in de rechte Liefde soet,
Wilt dien met wel-doen overwinnen,
Die u als een oncruyt uytwiedt,
Want kont ghy sulcke niet beminnen,
De rechte Liefd' en isser niet.
|
|