't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 137]

Het vier-en-vijftighste Liedt,
Een onderwijsinge, hoe datmen de Goddelijcke nature deelachtigh wort.

Op de wyse: Van den 23 Psalm, &c.

ICk moet een Liedt
In 's Heeren naem beginnen,
Op dat ick yet // mocht aen u ziel gewinnen:
Al mocht ick dy,
De gantsche wereldt geven,
't Heeft geen weerdy
By een Godtsaligh leven,
Der zielen goet // is 't hooghste goet ghepresen
Een reyn gemoet
Ontfanght Godts heyligh wesen.

Wilt ghy zijn een

Verkoren Bruydt des Heeren,
Tot hem alleen moet ghy u liefde keeren:
Vergetet al // uws vaders huys en magen
Den Koningh sal // in u hebben behagen,
Maer ist dat ghy
Egypten wilt gedencken,
Soo en sal hy
Sijn liefde u niet schencken.

Ieloers is Godt,

En met liefde ontsteken,
Selfs wil hy tot
Ons ziel inwendigh spreken,
Sijn bede-huys // ter eeren sijnen name,
Moet reyn en kuys
Zijn aen ziel en lichame,
Geen vat soo kleyn
En werdt daer door gedragen,
Daer hy alleyn // regiert na sijn behagen.

[p. 138]

 

Scheydet u van // die wereldlijcke lusten,

 

Roertse niet an // die u ziele ontrusten,

 

Laet sijnen Gheest // een wooningh in u maken,

 

't Hemelsche feest // sult ghy lieffelick smaken,

 

Sijn Avondmael // sult ghy met hem genieten,

 

Soo ghy sijn tael // u niet en laet verdrieten.

 

 

 

Sulck een beloft // heeft ons den Heer gegeven,

 

Wie dit versloft // die mist het eeuwich leven,

 

In duysternis // wandelt hy als de blinden,

 

Seer ongewis // waeyt hy met alle winden,

 

Maer die verlaet // des wereldts woeste wegen,

 

Eeuwigh hy staet // al door des Heeren zegen.