't Geestelijck kruydt-hofken

Het een-en-veertighste Liedt,
Tot troost der Armen, ende der bedroefde Menschen die vroom van herten zijn, ende hoe dat sy haer in haer armoede te dragen hebben.

Op de voorgaende wijse.

HEft op u hert, opent u ooren,
Die hier armoedig sucht en schreyd
Wilt uwe saligheydt aenhooren,
Die u van God is toegeseyd.

Is 't dat ghy vroom zijt van ghemoede

En arm van geeste innerlijck,
Soo dient u armoed u ten goede,
En u behoort dat Hemelrijck.

Verblyd u dan, dat u gegeven

Alsulcken staet hier is van Godt,
Waer in ghy meught volkomen leven
Na sijn exempel en gebodt.

Gedenckt sijn Woord, 't welck hy soo klaerlijck

Sprack van den rijcken Iongelingh,
Hoe dat een Rijcken alsoo swaerlijck,
Door 't Naelden-oogh in Gods Rijck gingh.

Begeert dan niet alsulcken hinder,

Zijt met u armoed' wel te vreen,

[p. 110]

 

't Is beter hier te hebben minder,

 

Dan door den rijckdom af te treen.

 

 

 

Aensiet 't verschil van dese beyde,

 

Lazarus en den Rijcken-man,

 

Hoe dat hy in der Hellen schreyde,

 

Als Lazarus veel troost gewan.

 

 

 

Troost u hier meed' in u ellenden,

 

En denckt, als Godt vergeldingh doet,

 

Hy sal u saecken soo om wenden,

 

Voor tijd'lijck quaedt een eeuwigh goet.

 

 

 

Weest niet onlijdtsaem noch lichtveerdigh,

 

En wenscht niet om te worden rijck,

 

Maer danckt Godt dat hy u maeckt weerdigh,

 

Te worden sijnen Soon gelijck,

 

 

 

Want sijnen soon had hier beneden

 

Niet daer sijn hooft op rusten mocht,

 

Het zijn dan van de naeste leden,

 

Die met sijn kruys werden besocht.

 

 

 

Een stichtigh handt-werck wilt beginnen

 

Gheneert u redelijck en stil,

 

Kont ghy daer meed' u broot niet winnen,

 

Soo voeght u na des Heeren wil.

 

 

 

Volght niet door ongeloof de paden

 

Van d' eygen-sinnige rebel,

 

Die hare voeten tot den quaden,

 

Om schandigh gewin loopen snel.

 

 

 

Wacht op Gods handt, wilt niet bedroeven,

 

Wanneer sijn hulpe noch toeft aen,

 

't Is om 't geloove te beproeven,

 

Hy heeft oock eertijdts so gedaen.

 

 

[p. 111]

 

Hy sal nochtans tot geender uren,

 

V hier versuymen, hem betrout,

 

Want hy op alle creaturen,

 

Ghestadelijck sijn oogen houdt.

 

 

 

Maer twee gebreken u licht schaden,

 

Dat 's murmureren sonder noodt,

 

Of sulcken middel te versmaden,

 

Daer door hy geven wil u broodt.

 

 

 

Ist sijnen wil dat ghy moet leven,

 

Door menschen hulpe meer of min,

 

Wilt u daer in ootmoedigh gheven,

 

Verkiest gheen middel naer u sin.

 

 

 

Verscheyden vromen, selfs de Heere,

 

Hebben hantreyckinge ontfaen,

 

Neemt sijn exempel tot een leere,

 

Ist dattet u alsoo moet gaen.

 

 

 

Weest licht vernoeght al sonder klaghen,

 

Draeght u ootmoedigh in dien staet,

 

Denckt Lazarus liet hem behagen,

 

De brocken van den rijcken vraet.

 

 

 

Soo hem de rijcke niet bewijset,

 

Mildthertigh nae der liefden aerdt,

 

Siet dat gheen hooghmoet in u rijset,

 

Dat ghy met laster hem beswaert.

 

 

 

Maer des te meer zijt ghy genegen,

 

Voor hem te bidden met ootmoet,

 

Godt die de herten kan beweghen,

 

Sal hem vervullen met sijn goet.

 

 

 

Houdt reyn u tong, u hert, u handen,

 

Verciert u armoed' alder-meest,

 

Met ootmoedt, en laet liefde branden,

 

Op dat ghy arm zijt nae den Geest.