't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 112]
| |
Op de wijse: Ick roep u o Hemelsche Vader aen, &c.
ICk wensch u t'samen voor een groet,
Des Heeren soeten vrede,
Sijn hert, sijn wil, en sijn ootmoet,
Opdat ghy alsoo doet
In druck en tegenspoet
Gelijck hy dede.
Gedenckt hoe dat onschuldigh Lam
Hem altijd heeft gebogen,
En 't lijden dat hem over quam
Geduldigh hy op nam,
Ootmoedigh, stil, en tam,
Houdt dit voor oogen.
Sijn Ionghers in 't verstandt noch blind,
Als elck wou zijn de meeste,
Hy stelt haer een onnoosel kind,
Wie hem aldus bevind,
Ootmoedigh is gesind
En arm van geeste.
Die is de meest' in 't Hemelrijck,
Want God bemind de kleene,
Die hem in ootmoet zijn gelijck,
Die heft hy uyt den slijck,
Maer hooghmoedigh en rijck
Bemind hy geene.
Sijn Iongers in het Avondmael,
Gingh hy aldus ontmoeten,
Hy dede water in den schael,
| |
[pagina 113]
| |
En gord hem met een dwael,
En wiesch hun al te mael,
D' onreyne voeten.
Hier mede gaf hy haer een Leer,
Te doen alsoo malkander,
Want siet den knecht en is niet meer,
Dan sijn meester en Heer,
Buyght u alsoo ter neer,
De een voor d' ander.
Ist dat yemant hooghmoedigh tracht
Om over u te drijven,
Hout dit exempel in 't gedacht,
V selfs de minste acht,
Dat sal u geven kracht,
Om sterck te blijven.
Want in den vleessche kleyn en swack,
En over al de minste,
Dat maeckt inwendigh groot gemack,
En het verlicht het pack,
En hier uyt oyt ontstack
Der Zielen winste.
Vyerige kolen men vergaert,
Met weldoen en met buygen,
Het treckt de herten nederwaert,
Daer is geen scherper swaerdt,
Om den verkeerden aerdt
Te overtuygen.
Vw 's naesten gebreck uyt me-doogh
Soeckt lieffelijck te heelen,
Des werelts liefde streckt om hoogh,
Maer Godt die heeft het oogh,
Op die hem neder boogh,
In allen deelen.
De ware liefde niet en wraeckt,
't Ghebreckelijcke wesen,
| |
[pagina 114]
| |
Want waer sy yet vindt onvolmaeckt,
Daer is sy veroorsaeckt,
Dat sy daer by geraeckt,
Om te genesen.
Want daermen kloeck is en gesont,
Kan liefd haer niet besteden,
Christus hem oyt ter plaetsen vondt,
By menschen seer gewont,
Op dat hy haer verbondt,
Wt minsaemheden.
De liefd' op 's naesten voordeel siet,
En wilmen haer vertreden,
Soo veel te meer sy jonste biedt,
Sonder eenigh verdriet,
Dit doende u geschiedt,
Der zielen vrede.
|
|