't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van de thien geboden. | |
[pagina 107]
| |
HEft op u hert opent u ooren,
Ghy aertsche Menschen die daer, meent,
Dat u de goederen toe-behooren,
Die u maer zijn van Godt geleent.
Gebruycktse wel nae sijn behagen,
Aelmoessen geeft soo hy gebiedt,
Vervult den noodt van die u klaghen,
Ontreckt u dijnen vleessche niet.
Maeckt vrienden nu in dese tijden,
Van 't geen hier t' onrecht rijckdom hiet
Op dat ghy namaels meugt verblijden,
In het waerachtige geniet.
Vergadert u een schat hier boven,
Die van geen roest verdorven werdt,
Noch die de dieven niet en roven,
Sendt daer de liefde van u hert.
Wt pure liefd' wilt u erbarmen,
Laet niemandt ledigh van u gaen,
Al soud ghy selfs daer deur verarmen,
Want Christus heeft alsoo gedaen.
Neemt geen uytstel, seght niet komt morgen,
Soo ghy 't doch heden wel vermeught,
Godt sal u wederom versorgen,
Wanneer ghy u tot bidden veught.
Al zijt ghy weynigh van vermogen,
Ontsluyt u hert en geeft getrouw,
Want groot geacht zijn in Godts ooghen,
De Mijtjes van de Wedu-Vrouw.
Niet spaerlijck wilt u weldaet zaeyen,
Want soo ghy rijckelijck uytlanght,
Soo sult ghy overvloedigh maeyen,
| |
[pagina 108]
| |
Een volle mate ghy ontfanght.
Wilt van vergeldingh u onthouden,
Leent daer ghy niet en hoop t'ontfaen,
Het sal u weder zijn vergouden
Als de rechtveerdige opstaen.
Rom-gierigh laet het niemandt weten,
Want of het heymelijck geschiedt
V Vader sal het niet vergeten,
Die 't alles in 't verborgen siet.
Vriend'lick en willich wilt u toonen,
Om goet te doen hebt geen verdriet,
God sal 't u soo gewilligh loonen
Als de vergeldinge geschied.
Voornamelijck sult ghy de vromen
Geloovigh zijnd' in Christi Naem,
In haren nood te hulpe komen,
Als ledekens van sijn lichaem.
Oock niet te min vroegh ende te spade
Aen alle menschen bystant doet,
Want God geeft beyde goed' en quade
Sijn vriendelijcke gaven soet.
Want alsoo moet ghy u bewijsen
Als kind'ren Gods, op dat mitsdien
Vwen Hemelschen Vader prijsen,
Die uwe goede wercken sien.
Aelmis uyt liefde aen den Armen,
Den mensche van sonden geneest,
Want Godt sal haer weder ontfarmen
Die haer barmhertigh zijn geweest.
Tijd'lijck en eeuwigh sy bevinden
Gods liefde met een groote vreught,
Die haer des Armen onder-winden,
Want ongeloont en bleef noyt deught.
| |
[pagina 109]
| |
Gelijckerwijs oock daer en tegen
Een strengh Oordeel sullen ontfaen,
Die geen barmhertigheyd en plegen,
In 't eeuwigh vyer sullen sy gaen.
|
|