't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 101]

Het acht-en-dertighste Liedt,
Op den voorgaenden sin, ende tot wat eynde dat God den Mensche geschapen heeft, ende sijne wegen in dese wereldt met druck bereydt.

Op de wijse: Ick gingh op eenen morgen, &c.

ICk ben op deser eerden
Mijns Heeren instrument,
Een vaetjen kleyn van weerden
By hem alleen bekent,
In alles wat hy my toesent,
Daer in wil ick volheerden
Tot dat hy 't omme went.

Want ick weet van te vooren

Dat hy niet toe en laet,
Of 't sal alsoo behooren
In sijn getal en maet,
Hoe wel het na den oogen gaet,
Als of ick waer verlooren,
By God het anders staet.

Mijn gangen en mijn wegen

Die staen in sijnder macht,
't Is in my niet gelegen
Hoe die werden volbracht:
Want soo hy op my niet en acht
In alle mijn bejegen,
Vergeefs houd' ick de wacht.

Mijn innerlijcke krachten

Staen onder sijn gebied:
Mijn woorden en gedachten
Gestadigh hy aensiet,
Geen ongeval nergens geschied.

[p. 102]

 

Buyten sijn wil en achten,

 

Selfs oock den diertjens niet.

 

 

 

Sijn Vaderlijcke minne,

 

Sijn Goddelijck beleyt,

 

Heeft my van aen-beginne

 

Geschapen en bereydt,

 

Niet om te laten in ydelheydt,

 

Maer recht nae sijnen sinne,

 

Tot sijnder heerlijckheydt.

 

 

 

Om in 't hemelsche wesen

 

Eeuwigh by hem te zijn,

 

Aldaer hy wordt ghepresen,

 

Van d' Edel Seraphijn,

 

Met lieffelijcke ghesanghen fijn,

 

Aenschouwende by desen,

 

Sijn heyligh soet aenschijn.

 

 

 

Ghelijck hy is in waerheydt,

 

Werdt hy ghesien van my,

 

Mijn lichaem zijnd' in klaerheyt,

 

Blinckende schoon als hy,

 

Op dat ick altijdt by hem zy,

 

Bevrijdt van alle swaerheyt,

 

In soete Melody.

 

 

 

Hier na staet mijn verlanghen,

 

Ghelijck een dorstigh hert,

 

Maer ick kant niet ontfanghen,

 

Eert my ghegeven wert,

 

Hierom mijn ziel in hem volhert,

 

Ick beveel hem mijn ganghen,

 

In droefheyt en in smert.

 

 

 

Ick ben soo wel te vreden,

 

In als wat hy my doet,

 

Al lijden mijne leden,

 

Ghetroost is mijn ghemoet,

 

Ick weet hy meynet met my soo goet,

[p. 103]

 

Als ick ben deur ghestreden,

 

Het eynde is soo soet.

 

 

 

Den Authuer van der saken,

 

Weet best hoe hy 't begheert,

 

Hy sal het padt wel maken,

 

Dat tot sijn Rijcke keert,

 

Ist dat my kruys en lijden deert,

 

My selven te versaken,

 

Heb ick van hem gheleert.